გზაჯვარედინზე ვდგავარ მარტო და
ჩაფიქრებული გავყურებ ამ გზებს,
არ ვიცი რა ვქნა საით წავიდე
და გამალებით ვიცვლი ჩემს აზრებს.

გზაჯვარედინზე უძლური ვდგავარ,
უიმედო და შიშშეპყრობილი
ჩამომეღვარა მე რაღაც განცდა
გული მძიმედ მაქვს აწმყოთ დაჭრილი.

გამეფებულა ბოროტება და
გამეფებულა უძლურთა ძლევა,
ისე აცდუნებს ქართველი ქართველს
როგორც ეშმაკმა აცდუნა ევა.

ეჰ ერთხელ მაინც დაბრუნდებოდეს
დიდებით სავსე ჩვენი წარსული
გაერთიანდეს ივერთა მიწა,
გაერთიანდეს მიწა ქართული.

მიწა ქართული,რომელიც გვიხმობს
ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე,
იდუმალებით მოცული ხმები
იდუმალებით აღწევს ჩემამდე.

და მე კი ვდგავარ გზაჯვარედინზე
როგორც ეული, ბეჩავი კრავი,
ქვეყანა არის ჩუმი და მყუდრო
მაგრამ ბობოქრობს ანკარა მტკვარი.