მოგილოცავდი შენს დღეს(ალბათ,ბევრი ღიმილით)
და გაჩუქებდი წითელ ვარდებს ისე,თამამად...
ჩავიხუტებდი შენს სიცილებს,როცა იცინი(თ)
სამყარო ვიცი ჩემთან არის,
იცი(თ)?! კარგად ვარ
მე კარანტინის პირობებში მიწევს წერა და..
ყველა ყვავილზე უფრო კარგო,
გილოცავ(თ) ასე..
სამყარომ თითქოს მხატვრობაშიც,ნიჭით მაჯობა
(იასამნებმა არ დამინდეს,უთქმელად გამცესს).
ასე წრფელია სიყვარული(ჩემი,თქვენდამი)
მასწავლებელო,მეგობარო! სულის გვირილავ,
და როგორ უნდა შევაგროვო ყველა ოცნება,
როცა მზემ,შენს დანახვაზე ცრემლით იტირა.
ისე კარგი ხარრ..
ამ ლექს გიწერ(მერე გიმღერებ)
ასე ამაყად მინდა გითხრა(თ)
სულის ვარდი ხარ(თ) და კარანტინის პირობებში გჩუქნი სიმღერებს..
შენც იცი,მაგრამ მაინც გეტყვი “ო,რა ქალი ხარ”!
მოგილოცავდი შენს დღეს ბევრი.. ბევრიიი გვირილით,
მაისის თვემ და გვირილებმა სული გაჩუქა(თ)
და მენატრება საოცარი შენი ღიმილი...
შენს სილამაზეზე ვარდებს შერსცხვათ,თავი ჩაღუნა(თ)!