ამაყ და ამ საოცარ დღეს
ნელი სვლით მსურს ზღვა ღელავდეს.
არ მინდა, რომ დღეს შენს გარდა ჩემს წინ აქ ვინმე ელავდეს.

ცრემლს ღიმილი მოჰყვება და
ქარს კი მზის ფრთა სულ თან ახლავს.
ის ლექსი მე რომ მებადა,
ტკივილს ამ მიწაში ჩაფლავს.
ისარს ვესვრი მე ჩემს თავს და
შენგან დაჭრას დღეს მოველი.
ვიცი გრძნობა მე შემსვამდა,
ისევ რომ მეთქვა ყოველი.
ლექსს მივუძღვნი მხოლოდ ანას,
იმ ფიქრების გამოცანას.