ღამეა როცა სულ ყველას ძინავს
მე ხიდთან ვხდები პატარა გოგოს
და მას ჰგონაი რომ მე ის მიყვარს
მე მხოლოდ მისი თვალები მომწონს.
ჩემი ტუჩები ეხება მისას
და ის კრთის როგორც პატარა
მე კი იმ ღამეს ვაჩუქე კოცნა
რომელიც კუბოს კარამდე ატარა..
მოკვდა ისე რომ მან ვერ გაიგო
რომ მომწონდა და არ მიყვარდა
და ყოველდღე მე მის საფლავზე
ია ვარდების კონდა მიმქონდა..
ერთხელ როდესაც კოცნა დავუდე
ჩემგან დაკარგულ პატარა გოგოს
ბრწყინვალე ცრემლი შევნიშნე ქვაზე
ალბათ ტიროდა პირველ სიყვარულს....
და მე მის მერე სხვა ქალი მძულდა
დროს მე მივყვები და დრო მე მიმყავს
გაიგეთ ხალხნო მე ის გოგონა
ცოცხალი მომწონდა მკვდარი კი მიყვარს..!

ავტორი : ალექსანდრე მაისურაძე