როგორ ვარ? ალბათ ვცოცხლო.
სად ვცხოვრობ? აღარ ვიცი.
ინტერესდები ვიცი მოვალეობის მოზნით.
მატკინე. მოშუშდება-ჩუმად შემკადრე ფიცი.
ათას ტყუილთან ერთად ერთ-ერთი იყო ისიც.
ცრემლად ვიღვრებ, როგორც ცივი წვეთები წვიმის.
კარებს დავტოვებ ღიას, გარეთ გრიგალი წივის.
ჩუმად მისწორებ საბანს, თბილად მიხუტებ დილით.
ვარდით მომართმევ ყავას, მომენატრეო ფიქრით.
გამეღვიძება შიშით, გზას ვეღარ ვხედავ სავალს.
ეს ფანტაზიაც ნეტავ.. ნეტავ როდემდის გასტანს.