ჩუმად გავედი,
ვთქვათ გავიპარე,
ვზივარ ვუყურებ მთვარეს,

სხეულს სიცივე წაეთამაშა,
სულს ზიზღით ვავსებ ამდღეს, ბოდიშის მოხდას
ვცდილობ უკვალოდ,
და ასე გადის ღამეც,
ისე ცუდად ვგრძნობ თავს,
რომ მინდება ქვავესროლო ჩემს თავსვე,
ანშორსვე ვიჯდე და ვუყურებდე როგორ მირტყავენ სკამებს.
გული მერევა საკუთართავზე, და თან შევყურებ
უცოდველ მთვარეს...




(მ.რ)