ბოთლა კონიაკიც
უკვე გამოვცალე...
უკვე,მეგობარო შენიც აღარ მჯერა,
ქუჩას მივუყვები
თვალზე ცრემლიანი
მე ვერ გაგიმეტეთ,
ყველამ გამიმეტა.
ახლა აფსურდია-
დიდი ბოდიშები.
ნიღაბს ისწორებენ,მერე მიღიმიან...
ვითომ მეგობარო,
ისე მეცოდებიი
რომ შენ მეგობრობის არსი არ გცოდნია,
'სახეს ირონია სიმწრის ეფინება,
ისე საცოდავი გახდაა თაობები.
დედამიწას სიმწრით
ყელში ეცინება,
ფეხს რომ აბიჯებენ
არარაობები.'
უკვე მერამდენე მხვდება,
საფლავს მითხრიან და
მერე მიღიმიან.
ფეხით გაგთელავენ
არ შეგიბრალებენ,
გულს ამოგგლეჯენ
და მერე დაგცინიან.
ისევ არეული დამაქვს ნაბიჯები
ხელში არყის ბოთლი,
თვალზე ცრემლებია!
მე ვინ მიღალატა
მე ვინც გადამაგდო
ჩემი მეგობრების,
ცივი ხელებია!
ავტორი:რუსკა ციცქიშვილი