მ ე დავდიოდი ნაცრისფერ ფიქრში,
ი სეთი დარდი გადამავიწყდა...
ყ ვავილობს გულში სათუთი გრძნობა,
ვ არდი იშლება ტრფობის ალერსით.
ა რ შემაშინებს სიბნელე მეტად,
რ ისთვის დავხარო თვალები დაბლა,
ხ მა შენი ჩემთვის სიმშვიდეს აფრქვევს,
ა რ მყვარებია შენამდე ვიტყვი.
რ ოგორ მიხდება მე შენი სითბო,
ძ ალა ხარ ჩემი,სიმტკიცე სულის,
ა ღარასოდეს დავრჩები მარტო,
ლ ამაზ თვალებში გიყურებ სატრფოს.
ი ყო დრო, როცა ტკივილი მჭამდა,
ა ხლა სიცოცხლე ახლიდან მატკბობს,
ნ არეკალშიც კი შენ სუნთქვას ვნატრობ.