- თავიდან ყველა ვიბადებით სუფთა და წმინდა,
ოცნებებს მივსდევთ და სიკეთის სიმღერას ვმღერით,
ღრუბლებში ფრენა და სამყაროს დაპყრობა გვინდა,
ანცი ღიმილით და თვალებში ალალი მზერით.

- მერე გაზრდის და გამორკვევის დროება დგება,
გვეუბნებიან რომ ზღაპრების ტყუილად გვჯერა,
რომ ოცნებები სამუდამოდ ოცნებად რჩება,
რომ სახურავზე ვერ იცხოვრებს კარლსონი, ვერა.

- ვიცით რომ უკვე აღარ მოვა პიტერი ჩვენთან,
ვცდილობთ რომ ღამით არ დავტოვოთ ფანჯარა ღია,
აღარც წვიმაში გავდივართ რომ ყვავილი მოვრწყოთ,
რადგან ვსწავლობთ რომ ასეთ რამეს სიგიჟე ჰქვია.

- მერე ქალაქში დავაბიჯებთ ისეთი სახით,
თითქოსდა უკვე მივაღწიეთ სანატრელ მიზანს,
არადა გულში ძლივსღა სუნთქავს ობოლი ბავშვი,
თვალებში ისევ უნაპირო შიმშილი გვიჩანს ...

- ასე მივათრევთ ამ ცხოვრებას ტანჯვით და შრომით,
მივტირით წარსულს, და ვალაგებთ გეგმებს მომავლის,
მოვიგეთ ბრძოლა, თუმცა ვფიქრობ წავაგეთ ომი,
როდესაც ჩვენში ის უმწეო ბავშვი მოვკალით.