პერსონა ვცოცხლდები მკვდარი რომანიდან
უმღერებელ სიმღერას გავჰკივი ქუჩაში
ისევ ხმალს ვადნიბ მიგდებულ ფოლადიდან
და ჩემ ყველა ნაწერს იხილავთ ურნაში

ცოდვილთა ღამეს ცოდვებით ვეწვიე
და არც მაწუხებს სინდისის ქენჯნა
ალბათ სწორედ შენც ეგრე მეწვიე
ორივე მხარზე რომ ეშმაკი გეჯდა

თუ რამეს ალბათ სევდას ქვს თვალი
მკვდარი აზრიდან ვცდილობ გავცოხლდე
ნახე გაპარტახებულ ცრემლთაა კვალი
და ამ კვალზე კრიფავენ ვარდს ხოლმე

მატარებელი ჩემი ისევ მიყვება ლიანდაგს
ისევ არანაირი კავშირი არა მაქ ღმერთან
ჩემი ცოდვებით ვესტუმრე ისადაგს
იქაც არ მიმიღეს ამდენ ცოდვასთან ერთად

და მაინც ამ სიყვარულს სევდით მივუტან
მაგრამ შევცდი გრძნობა რომ გავთქვი
გავთქვი ოღონდ არა როგორც იუდამ
და მყისვე იუდასავით გავწყდი

მგონი არასდეოს ვყოფილვარ მართალი
მაგრამ ვფიცავ მართალი ვარ შენთან
ჰო მიმაგდე დამაყრევინე ფარხმალი
ჰო გამაცალმტვერე ჩემივე ღმერთან

რაღატო მირტყამ უკნიდან დანას
რით ვერ გაიეგე ტკივილი არ მკლავს
როდემდე უნდა ახსენო ქალაქს
რომ ეს სტროფები სატანას მალავას

ნახეეე

გაპარტახებულ ცრემლი მდის თვალიდან
გათელილია ჩემი ცოვრების არის
მაგრა ყველაფერს ვიწყებ თავიდან
რადგან შემომრჩა სიტყვები ბასრი