ხალხი შეიკრა, გაერთიანდა,
წავშლი ჩემს ფიქრებს მოდგმაზე,
მე განზე გავწევ ჩემს ფიქრებს
ვით სამყაროს მოთქმაზე.

ჩემს ქალაქში ისევ გლოვაა,
ისევ ტირიან ღრუბლები ციდან,
ვით წუხილი,დარდი და გვემა,
ისევ დაუდგა სამყაროს ზეციდან.

დარაბებიდან მოჩანს ერთობა,
ცხედრებს მივაგებთ პატივს და ვარდებს,
სანთლებს დაანთებს 11ში ეპარქია
და ტაძრები აანთებს სანთლებს.

ისევ ვემთხვევი მათ სულებს მომაკვდავს,
ვით როგორც ბარძიმს,
8რიცხვი გაყვება მონარქიას
და ჩანაწერები არქივს.

და ისევ მიმძიმს:
-
გაბზარული კედლები,
ტრაგედია ქალაქის,
სულმოკლული ოჯახის,
ნამტირალი ცრემლები.

ტრაგედია ქალაქის,
ჩამოშლილი სახლები,
ფატალური შედეგით
გარდაცვლილი ბავშვები.

შ.ბასილაძე