შენი ყურებით გონებას ვკარგავ
სულში ვიგროვებ ათასგვარ ნაგავს,
ეხ,რა ძნელია ცხოვრების მართვა
როდესასც,გული სულიდან გაგაქვს,

ბუნება იყოფს სხვადასხვა ფერებს
კრძალვით ვეხები მე მის სამყაროს,
ტირილით იწვევს წუთიერ ღერებს
შემდეგ,რომ გული ფხიზელი ვატარო

მერე სიჩუმით მოვალ შენამდე
ქერა თმას ნაზად განვაცალკევებ,
ერთხელ გაკოცებ - მივალ შვებამდე
მერე წასვლის წუთს გავაცამტვერებ,

მითხარ,ნახვამდის და წავალ სადმე
უმისამართოდ დავიკარგები,
და შენი სუნთქვით აღშფოთებული
გულის სიღრმეში ჩავიმალები.