დღე დღეს მისდევს, ღამეს ღამე,
ემოციაა ცრემლის ღვარი,
ფიქრებს ნელა-ნელა ვიხმობ,
მეშინია მე ავდარის.

და ეს შიში ჩემში ცოცხლობს
მოუსაღვრავს ჩემი გრძნობა,
ემოციებს ისე აღრჩობს
ვერ გაიგებ,ნელა-ნელა.

ჭურჭუტანას მზის სხივებს,
შეაპარა ნაზი სითბო,
მე, ეს შიში რით დავძლიოთ,
ფიქრებს,აზრებს ჩემსკენ ვიხმობ.

ხან რა,ხან სად, არ დაუდე,
შიშს სასკენკით კაკანათი,
ვერა, ის ვერ შევიტყუე
შემოვსაზღვრო გოლიათი.

ვაღიარებ მე ჩემს არსში,
შიში არის ჩემი კრთობა
და შიშს დაამარცხებს მაშინ,
აღიარებ მას შენ გრძნობდა.

მკითხველს გაუჩნდება,კითხვა
ასე როგორ არის ნეტავ
მეშინია რომ ვერ ავხსნა
შიშით, შიშის დამარცხება.

შიში გვქონდეს მხოლოდ უფლის
მაშინ არის მთელი ძალა
ემოციას შენ შიშების
ახსნი მაშინ ამოცანას.