მენატრები
მონატრებამ დამაჩუქა სულით შენთან,
მენატრები
მენატრები
და საუბარს ვიწყებ ღმერთთან.

ვნატრობ ,მე შენს ჩახუტებას.
ვნატრობ ისევ,
ხელზე ამბორს.
ვნატრობ მე სხვის გაფიქრებას.
შენს მკვლავებში ჩემს ხელებს ორს.

მენატრება ის თვალები  რაც ზევიდან ჩანდა წმინდად.
სიწმინდეში  რაც გამოჩნდა
გახსენებაც აღარ მინდა.

გპატიობ  თუ ვერ ვივიწყებ.
შენ დაგრჩება ალბათ რიდად.
შენ გგონია დაგივიწყე
როცა მე არ  მძინავს მშვიდად.


შუა ღამის მონატრება
გათენებას ემიჯნება,
ქარი ქრება.
დარდი რჩება.
სულ უაზროდ მენატრება.