მე ისე ვხედავ იმ თეთრ კაბას და
შენი ყელი ამ სულს ხაფავს
რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს
რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს
გამიგრძელდა
მართლავ დიდიხანს გამიგრძელდა
მდუმარებით სავსე ღამე დამიგრძელდა
როცა მიტევს ღამის სევდა
მაშინ სიტყვები ჰო გამილექსდა
ღმერთმა ასე რატომ გამიმეტა
ეს გული ამდენს როგორ დაიტევდა
რომ იტყოდა თროლვით და განგრძობდა გლოვით
რომ შედეკებოდა და გაქრებოდა თითქოს არც ყოფილა
ასე მძიმედ არ დამწოლილა
ვის არ ჰგონია რომ ეს დრო არწივ ქორია
ჯერ ღიმილიც არ დამტყობია ეს ცრემლები რომ დამშრობია
ვის არ ჰგონია ვისა არ ჰგონია
რომ ეს დრო არწივ ქორია
გტაცებს არც გეკითხება მიაქვს
და გიტივებს ამ უსახურ ნიავს