ბინდის ფერი ჩუმი მდუმარება
ისევ ჩემთან ჩამოწვება ღამეს
წარსულ ჩრდილის ნიავ მოლანდება
ისევ ნაზად მირხევს სარკმელს

ნაცრისფერი ღამე თავზე მათენდება
სინანილის ცრემლი მაკანკალებს
გული ფეთქავს ფეთქვას არ ჩერდება
მსგავსი სევდა ვის არ ალამაზებს

და ეს ღამე სამუდამოდ გაგრძელდება
რადგან წრფელი სინანული არ მსდევს
ქარი კი ქრის თითქოს მაბერდება
და მრისხანებით მირხევს ფარდებს

ჩუმი ღამე აღარც მახსენდება
მთვარის შუქი შიშად მაკამკამებს
წავალ და ეს ღამეც დაქვრივდება
მერე ასე დინჯად ვეღრ ინარნარებს

მუქი ღამე უფრო გამუქდება
თუ ვერ ვხედავ შენსა თვალებს
ეს კალამიც უმალ დადუმდება
თუ გული ჩემი არ გითვალთვალებს

ღამის ბინდად ამიტაცებს მწუხარება
რომ ვიხსნებ შენსა სათუთ ხელებს
სევდას ვეღარ იტევს მონატრება
იმ ხელის თოლიასკენ რომ მახედებს

არ მეღირსა სიწყნარე და მოსვენბა
ღამე ჩემ ფიქრებში მარტო სიარული
უკან ლანდად მიდგას მოჩვენება
და ისევ ამბობს - სიმშივდისითვის ჰპოვე სინანული