სიცივე იხმობდა სუსხიან ხელებს
ნანატრ ლოდინით ავსებდა ღამეს,
ელოდებოდა მეგობარ ბერებს
თუ როგორ ეტყოდა სულიერ ლანდებს,
რომ დღეს ჩვენ დავკარგეთ ქალი ღვთაება
რომელიც წავიდა და კვლავ დაგვენახება,
მე განშორება ვიცი,მეტკინა
და ეს ტკივილი მუდამ თან მახლავს,
მე სიმარტოვე ვიცი,მეწყინა
და ეს წუხილი სევდას თან აკრავს,
ვიცი,რომ მოხვალ,ისევ მოგიტან
დაწერილ ლექსებს,შენ,რომ გხიბლავდა,
მერე გვირილებს ჩაგიწნავ თმაში
და გაგახსენებ,თუ როგორ გიყვარდა,
დაზამთრდა და გაგითეთრდა თმები
დაზამთრდა და გაიშიშვლა ტყემაც
დაზამთრდა და გამოზაფხულს ელი
დაზამთრდა და დაითოვეს მთებმაც.