თვითგანადგურების ინსტრუქცია

მე აღარ ვცდილობ შენ მოგერგო.
ჰო, აღარ ვცდილობ.
ახლა მეძებე,
თუმც მუდმივად მიცქერ თვალებში.
მე ერთადერთი რამ დავმალე გულის სიღრმეში,
სხვა ყველაფერი შენ დაგითმე,
ჩავფალ დარდებში.
მე შევიყვარე სეირნობა საგოდებელზე
და იქაური მყუდროება ვიწამე მგონი.
შენ ვერ გამიგებ.
ვერ მიხვდები ჩემს გატაცებას.
გულში მიკრავ და
მანძილია ჩემამდე შორი.
სარკეში ვხედავ ჩემს სახეს და
თავად ვერა ვცნობ.
ერთი ნაკვთიც კი ახლობელი ჩემში არ არის.
რისთვისაც ასე ავენთე და ხელი ჩაგკიდე,
მოდი, მითხარი ის ოცნება ახლა სად არის?
დავდივარ ისე,
თითქოს მიწას ფეხს არ ვაკარებ.
მიზიდულობის წვრილი ძაფი მგონი გამიწყდა.
პოლუსებს შორის გახირული ვარ სამუდამოდ.
შენ კი ვერც ხვდები,
რომ არ გინდა ხელი გამიშვა.
გარშემო ვხედავ უსასრულო განთიადია.
მე მხოლოდ ვხედავ ,
თუმცა უკვე ვერაფერს შევცვლი.
ო, როგორ მტკივა ეს მუდმივობა, სხეულის მიღმა.
მინდა გაგენდო,
მაგრამ მაინც არაფერს გეტყვი,
რადგანაც ვიცი მიპასუხებ:
_ამის დრო არის?!
მეტყვი, უმადურს,
_იცი როგორ გადავიღალე?!
და შენს თვალებში
მე რომ ჩემს თავს უკვე არ ვგავარ,
სწორედ ამიტომ
ჩემი თავი გადავიყვარე.

ვერა გურული