სხეული ფიქრობს:
არ ვიცი ვინ ხარ , არც შენ იცი ვინა ხარ თავად,
ჩემში რომ მყოფობ ამოზრდილი, მცენარის დარად,
არ ვიცი რა ვთქვა,არც შენ იცი რა მითხრა კვლავად,
და თუმც არ გიცნობ უცხოელო, იმეფე მარად!

სხეული ცდილობს:
სიზმარეული ჩემი გულის ხარ სნეულება,
დიდებულია უსხეულო ღიმილი შენი,
მე შენს აჩრდილთან რა ხანია მსურს შეუღლება,
და ამის ნიშნად მინდა გთხოვო ძვირფასო ხელი.
იუკადრისებ უდავოა, არც დაფიქრდები,
ცივი უარით აგევსება თვალები მარჯნის,
არაფერს მეტყვი, მდუმარებით ავს დამპირდები,
გამომისტუმრებ,ზურგს შემაქცევ ტყუილად გარჯილს.
(შენ, უკვდავების დინებისკენ მიმავალ გემზე.
მე, მწუხარებით შემოსილი დარდიან ველზე. )

და ისევ ფიქრობს:
არ ვიცი ვინ ხარ , არც შენ იცი ვინა ხარ თავად,
ჩემში რომ მყოფობ ამოზრდილი, მცენარის დარად,
არ ვიცი რა ვთქვა,არც შენ იცი რა მითხრა კვლავად,
და თუმც არ გიცნობ უცხოელო,იმეფე მარად!