თეთრ ტილოს კაწრავენ შავ-თეთრი ფანქრები,
მე მწამს, რომ არასდროს გავქრები..
მოწყენილ ბუხარზე ობოლი სანთლები -
მუდმივად მართლები,
თეთრი ყინვა და ლურჯი ნამქრები,
უწვეთოდ არასდროს ჩავქრები.
სინდისის ქენჯნა მწარე საყვირით -
სულში გაჰყვირის!
და ანგელოზნი -
ზოგი მახვილით,
ზოგიც - ქნარებით,
რქიანი მხეცი ბილწი მთქნარებით.
მრისხანედ მღერიან სამოთხის ქარები,
ფართო ჯვარი და ვიწრო კარები!
დაშანთულ მხრებზე ეკლები ცოდვის,
ბრძოლა და ბორგვა - სიტყვები ბოდვის,
გული კი ლოდის,
და ისიც მოდის..
ცოდვათშთანმთქმელი ბასრი ეკლები,
ცოდვის მსხვერპლები,
თვალებს ვხუჭავ და..
ლამაზი მდელო და ფერადი პეპლები!
ცოცხალი ტკივილი ვატარე ხელებით -
ბინძური სიტყვები სიცხით და ცხელებით,
ტრიალი ველები -
სავსე გველებით
და აზრის მკვლელებით.
ღამე კი მშფოთვარე,
სიზმრები - მბოდვარე,
სული - მძინარე,
პროტესტი მძვინვარე..
და როცა სიზმრად გამოჩნდება სხივი სინათლის,
მჯერა, რომ ისევ იზეიმებს სიტყვა სიმართლის.

[H]