კვირა ყოფილა წლების უკან (ოთხმოცდაჩვიდმეტს),ივლისის ოცში რა ლამაზად გათენდა დედი.ებრძოდი ჩემით გამოწვეულ ტკივილის შიშებს, სანამ ჯანმრთელს არ ამიყვანდი მომტირალს ხელში.ივლისის ცხრამეტს უცნაური იდგა საღამო,
მივდივარ და გული მრჩება შენს ხელებში მკერდამდე ჩაგორდნენ ივლისის ცრემლები...მივდივარ ეს სუნთქვა ორმაგად ხშირდება ვიცოცხლებ! სიკვდილი მე აღარ მჭირდება!ვიცოცხლებ,ვიქცევი წვიმად-გაწვიმდება...იფიქრე ეს მე ვარ მზე რომ