შენთან იმგვარად მინდება ხანაც,
გაქცევა რჩება მხოლოდ და მხოლოდ,
რადგან სანატრელ ოცნებებს თუკი , არ მოეღებათ არასდროს ბოლო
დავრჩები, ვითარც ჩიტი უფრთებო
ანდაც ღრუბელი წვიმის გარეშე.
შენთან ყოფნისთვის ყველაფერს დავთმობ,
ყველაფერს რასაც სხვები ვერ სთმობენ.

დრო მიისწრაფვის მიქრის და მიქრის
და ქვიშის საათიც უფრო იცლება.
მე შეიძლება დღეს ვერ გიხილო
თუმცა შენი ხმა და სურნელება მუდამ დამყვება, როგორც თილისმა...
და ის სიზმრები შენ რომ მაჩუქე?
ან ღამეები უძილობაში თეთრად გადაპენტილ მინდვრებს რომ ჰგავდნენ
არ მავიწყდება....
არ მავიწყდება...
და თუ ასეა როგორღა შევძლებ
გავიქცე შენგან და გაგეცალო სანამ შენ თვითონ მტოვებ ოდესმე...

ვერ ვიყავ ახლოს როცა კი მსურდა,
ვერ გეალერსე ,სითბო ვერ მოგეც.
ჩემო ძვირფასო, ქვიშის საათი ჯერ კიდევ დარჩენილ წუთებს ქადაგებს.
რა ჩაიფიქრა ჩვენთვის ღმერთმა
რა სურდა ერთმანეთისთვის გვეთქვა
რა სურდა როგორ ან რა გვემხილა
რა სურდა ღმერთს, ჩვენთვის რა სურდა??
მე მგონი ისევ წვიმას აპირებს,
დავკეტავ სარკმელს მთვარე ანათებს.
მე შეიძლება მოვკვდე კიდევაც,
მე შენთვის მარად ყველაფერს შევძლებ...