მოლოდინი
ღამეა, ცაზე კვლავ თეთრი მთვარე.
შენს მოლოდინში ანათებს ქუჩებს,
ქვიშის საათი აითვლის წუთებს
ჩვენს შორის კვლავაც იზრდება სივრცე.

თვალები ისევ აფრქვევენ სევდას
თავში ფიქრების მთელი არმია,
იმ დღეზე ვფიქრობ,საბედისწერომ
ჩემი ცხოვრების გზა რომ არია.

და იმის მერე მე დავალ ასე,
დაკარგულ იმედს დავეძებ ყველგან,
ვით უდაბნოში გზააბნეული,
ოაზისების მირაჟებს ხედავს.