დავდივარ მაინც დავეძებ იმედს. იმედს, რომელმაც მონად მაქცია.
ჩემი ცხოვრება ხალისით სავსე.
უფერულ ფერად გადააქცია.
და მაინც ვფიქრობ უნდა ვიცოცხლო.
ეს ნაღველი კი გულში ჩავიკლა. ოდესღაც ბედმა მეც გამიღიმოს.
მოვეხვიო და მაგრად ჩავიკრა.
ამ მონატრებით დღე დღეებს მისდევს.
შემოდგომაა უხვი ფერებით.
მე კი დავდივარ იმედით ღამე.
მთვარეს ხომ მაინც მოვეფერები.