და რა ხანია დაგტოვე მუზავ,
ცხოვრებით გართულს სიტყვებს ვკარგავდი,
ნუ გეგონება დარდისგან დაღლილს,
შენგან გაქცევა ვარჩიე შვებად.

არც ის იფიქრო საკუთარ ნაჭუჭს,
მე გავუფრთხილდი შენგან სიშორით,
რა ვქნა ცხოვრების მორევში ჩართულს,
გადაავიწყდა რითმები ამ სულს...

მე არ დავიწყებ გოდებას ტანჯულს,
ან საწუწუნო ცხოვრება სად მსურს?
ფათერაკებსაც რა დალევს კაცში,
მოდი,არ გვინდა დათრგუნვა თავში.

ხან ნაცრისფერი გადაკრავს ჩემ სახლს,
მერე მზის სხივი შეღებავს კედლებს,
დღეს არ გამოდის?გამოვა სხვა დროს,
"დრამაქვინობა" ვაჩუქე წარსულს.

მე გეტყვი სიტყვას ეშხიანს მადლით,
არ დავივიწყებ არაფრით,არგზით...
სანამ მიწაზე ნავარდი ძალგვიძს,
აბა მითხარი...ცხოვრება არ ღირს?!