ნისლები წვანან...
აღარც ცა ჩანს...
აღარც ვარსკვლავი...
ისევ სიჩუმე
და ფიქრებშიც წვიმის ფარდაა...

რომ არ დავბრუნდე,
ვეღარ გნახო ჩემი არქტურუს?
შიში კი არა მარტოობის მძაფრი განცდაა.

რა ვარსკვლავები?
გაიცინებს სადღაც იღბალი.
სხვა რამ ინატრე,
სხვა იდარდე,
სხვა დაისიზმრე...

რომ არასოდეს გესტუმრება
ყვავი_მისანი...
და შენს სახელსაც სხვა არასდროს არ დაიფიცებს.
...

ხოდა არქტურუს, დღეს წვიმაა,
და სულ მარტო ხარ.
შენ აღარ ჩანხარ, აღარც მე ვარ შენი მძებნელი....
შენ ვარსკვლავი ხარ, მე უბრალოდ ადამიანი...
არ გაიოცო, რომ შენს პირქუშ სევდას ვნებდები......

????
ვე რა