ღამენი უფრო მკაცრია ამ დროს.
ამ თვეს არ უყვარს ხალხი მრავალი.
კომფორტი მისთვის მარტო ყოფნაა.
არ უნდა ხილვა მას სიყვარულის.

მისი გრძნობები ბობოქრობს ღამით
ჭექს, ელვას ვითარც ვაჟკაცი, ქვრივი.
წავა აჰყვება ბნელ მდელოს მარტო.
ხმას ვერ გამოსცემს მიწად ფოთოლი.

ხესაც ტოვებენ ფოთოლები მარტოს.
გაზაფხულამდე გლოვობს ხე ჭადრის
დაჰყურებს, იხრწნება ნაწილი მისი.
ერთ დროს შვენოდა, უყვარდა ყმაწვილს.

ღამით ამ ქალის გათბობას ნატრობს.
მკლავებით მუდამ, ალღობდა ლოლოს.
სუნქვა სატრფოსი ჩაესმის, მშვიდი.
ვერ დაიცავი, სიცოცხლე განდო.

ახლა კი ეკვრის ძლიერად ცივ ქვას
მინახატს მისი მომღიმარ სახის.
ასეთი ცივი ყოფილა, ეს თვე
საკუთარ თავსაც ვერ ათბობს მარტ ო/ი.