ცხოვრება ისტორიის ნარჩენად დაღუპულა,
ძველი ღიმილები აკვანში დამარხულა,
დედათა თვალებზე ცრემლები დანამულა,
ეს წლები ფიქრებში, როგორ დაკარგულა.
უსამართლობას დაუდგეს ძეგლი,
ერთმანეთს ჭამენ, ვითომდა მგლები,
თითქოს ცოცხლები, არადა მკვდრები,
როგორც ნათელი, არადა ბნელი.
მინდა ვისურვო ის ცხოვრება როცა კვდებიან,
მაშინ როდესაც უფლის გზაზე ბრძოლით ხვდებიან,
მერე კი ამით, როგორც გმირი ჩვენში რჩებიან
და ჩვენს ფიქრებში არასოდეს აღარ კვდებიან.