ერთი კვირა გავიდა რაც მათ თანამშრომლობა დაიწყეს,ნიას ისეთი დამოკიდებულება ჰქონდა როგორიც ახლა. ესე იგი ერთხელ შედის თათბირზე და ზედ არ უყურებს ალექსანდრეს.ამ დროს კი სანდრო პირადად სთხოვს ყავის გაკთებას.ნია კი
შაქრის მაგივრად პილპილს უყრის.ბიჭი როცა ყავის პირველ ყლუპს სვამს სახეზე ფერი ეცვლება.
-რა იყო ალექსანდრე ხომ კარგად ხაარ?(ნია)
-კი გადასარევად მეტიც რომ არ შეიძლება,მაგრამ ყავა ცოტა ცხელია და პირი დამეწვა.(ალექსანდრე)
გამოსვლისას ალექსანდრემ ნიას ჰკითხა:
-რატომ ჩამიყარე ყავაში პილპილი???
-რა პილპილი შენ ხომ არ გაჟუილებს?-გაკვირვებული ტონით უპასუხა ნიამ
-არა არ მაჟუილებს.ძალიან კარგად იცი რას ვგულისხმობ!-სიკაცრეე შეერია ხმაში
-კარგი ხო,ხანდან ძაან მაღიზიანებ და მინდოდა ჭკუა მესწავლიბინა შენთვის.-თან დააყოლა:
-განა არ მახსოვს 2 წლის წინ საფრანგეთში უთქმელად რომ წახვედიი?
ახსენდებოდა თუ როგორ უთქმელად მიატოვა საყვარელმა ადმიანმა 2 წლის წინ და თან თვალში ცრემლი შეერია.ნია არ ჩერდებოდა და ყველაფერს დაწვრილებით ახსენებდა თითოეულ დეტალს აკვირდებოდა.ამ დროს ალექსანდრემ ვერ მოითმინა და აკოცა.თან დააყოლა:
-მაშინ და ახლა შენზე მეტად არავინ მყვარებია, არც ეხლა მიყვარს და თან ხელი დაადებინა გულზე.
-აი აქ არის შენი ადგილი,ჩემს გულში.
ამ დროს კი ნიას ალექსანდრეს გაბმული გულისცემა ასმოდა,როცა უთხრა:
-არ ვიცი რა ვთქვა,იმ დღის შემდეგ ვერ მიპატიებია შენთვის შენი საქციელი.ფიქრი მჭირდება.
-სანამ ჩემს პატიებაზე ფიქრს დაიწყებ მინდა იცოდე, რომ დედაჩემმა გამაგზავნა საფრანგეთში მოულოდნელად და ვერ მოვახერხე შენთვის ამეხსნა ყველაფერი.
იმ ღამეს განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა გარდა იმისა,რომ ნია ფიქრობდა ალექსანდრეზე,ხოლო ნიკა სიზმარში ეკას ხედავდა ხოლო ეკამ კი დაათენა თავი ესკიზებს.