მეორე დღეს ნია უხალისოდ წამოდგა და სამსახურში წავიდა.შესვლისთანავე ალექსანდრე დაინახა და გუშინდელი დღე გაახსენდა და გული შეეკუმშა,მაგრამ არ შეიმჩნია.ის იყო გამარჯობა რომ ალექსანდრემ მიაძახა:
-ჩემს კაბინეტში გელოდები!(მკაცრად ჟღერდა მისი სიტყვები)
-კარგი!მხოლოდ ეს უპასუხა ნიამ.როცა კაბინეტში შევიდა ალექსანდრემ სწრაფად მიირბინა კართან, ჩაკეტა და გასაღები მაგიდაზე მიაგდო,სწრაფად სვდა ყელში ნიას და ტუჩებზე დაეძგერა. წინააღმდეგობის გაწევამ შედეგი გამოიღოდა ალექსანდრე გაჩერდა.ნიამ კი მაგრად გააარტყა სილა და ატირებულმა უთხრა.
-როგორ ბედავ!!!შემოგყავარ შენს კაბინეტში,კარებსაც მიკეტავ იცოდე მე არ მიპატიებია.
სწრაფად გააღო კარები და ატირებული ეკას შეეჩეხა კარებში.ეკა მიხვდა რაშიც იყო საქმე და ეგრევე ალექსანდრეს კაბინეტში შევიდა და უთხრა მკაცრად:
-გუშინ ყველაფერი მომიყვა,ვიცი რთულია მაგრა ძაან ტირის მიდი და დაამშვიდე. ეხლა შენ სჭირდები.
ალექსანდრე მაშინვე გარეთ გავიდა და სკამზე მჯდომ ატირებულ ნიასთან მივიდა,გვერდძე მოუჯდა და უთხრა:
-მაპატიე... და თან გულში ჩაიკრა.
-ძალიან გთოვ წადი,გთხოვ
-ვიცი,ვიცი რომ ჩემი დანახვა არ გინდა მაგრამ ასეთ მდგომარეობაში აქ ვერ დაგტოვებ,ნახე თან წვიმას აპირებს.ეს პირველი და უკანასკნელი იქნება.
-კარგი, ამჯერად ყველაფერს წყალს გავატან,მაგრამ მეორედ ასეთი რამ აღარ მოხდეს.
და აი ამ დროს დასცხო წვიმამ და ნიამ თვითონ აკოცა ალექსანდრეს.ეს კოცნა დაახლოებით 10 წამი გაგრძელდა.კოცნის დამთავრების შემდეგ ნიამ უთხრა ეს შერიგების ნიშანია, როცა უცებ დააცემინა.
-ხედავ უკვი გაცივდი.ბიჭმა თავისი პიჯაკი შემოახვია და ხელში აიყვანა. იმ დღეს ნიას სიცხე მისცა. ალექსმა თავის სახლში წაიყვანა და სულ თავზე დასთრიალებდა.5 დღეში ფეხზე დააყენა.

ნიას და სანდროს ახალი ურთიერთობა 1 კვირის იყო როცა ამ ისტორიას 2 ახალი პერსონაჟი შეემატა.
ლიზი:
-დილის 7:30 წუთი.თბილისში მალე მინდა ჩავიდე ჩემი გოგოშკები მომენატრა.იმდენი ხანია მელოდებიან ნია და ეკა, რომ არ ვიცი.საუკეთესო მეგობრები ვართ სკოლის პერიოდიდან და სამივეს გატაცება იყო მოდის დიზაინერობა და როგორც იტყვიან:,,dreams come true’’მართლაც ასე იყო.მართალია მე ცოტა გვიან მაგრამ ჯობს გვიან ვიდრე არასდროს.თანაც მათი დახმარებით შევძელი ყველაფერი.ხოდა ეხლა ვაპირებ მოულოდნელი სიურპრიზი გავუკეთო.მე ლიზი ზარნაძე ვარ 24 წლის.მაქვს ყავისფერი თმა დიდი მწვანე თვალები.მეც დიზაინერი ვარ. 1 საინტერესო ფაქტი ჩემს შესახებ ისაა რომ შეყარებული აქმდე არ მყოლია და ჯერ არ ვიცი რაა ნამდვილი სიყვარული.ეკაც ჩემსავით იყო რასაც ვერ ვიტყვი ნიაზე რადგან 6 წელი იყო ალექსანდრესთან და 2 წლის წინ დაშორდა,მაგრამ გუშინ წინ რომველაპარაკე მითხრა რომ შერიგებულან. ოხ რაა სიყვარული!ნიას კი დაადგა საშველი,მაგრამ მე და ეკამ რა ვქნაათ?ჩვენი ბრალია ბიჭებისკენ სულაც არ ვიხედებით.მაგრამ იმ დღეს ნიამ თავისი ამბავი რომ მომიყვა მაგის თვალს არ გამოჰპარვია და მითხრა ნიკამ დაადგა თვალი ეკასო.ესე იგი მარტო მე დავრჩი.ეხლა აეროპორტში ავდივარ.
-აუ მხარიი!!
-უკაცრავად,კარგად ხაართ??(ლუკა დადიანი)
-თუ წინ გაიხედები ყველა კარგად იქნება.(უხეშად მიმართა ლიზიმ)
-სულ გამოაშტერა ხალხი ტელეფონებმა-ჩაილაპარაკა ლიზიმ
ისე სიმართლე რო გითხრათ ძალიან სიმპატიური ბიჭი.
ბიჭია ისეთი რომ ენა ჩაგივარდება.ჩემზე მაღალი,ნავარჯისები ტანით,ხორბლისფერი კანით,ყავისფერი თმით,ზღვისფერი თვალებით,შიგ რომ ჩაიძირები ისეთი თვალები ჰქონდა.თითქოს მოვეწონე და მომნუსხველი ღიმილი მაჩუქა.
-ლიზი ზარნაზე.
-ლუკა დადიანი.
-აჰ ის დადიანიი?
-კი რამე მოხდაა?
-არა,არფერი ისე ალექსანდრე თქვენი ძმაა?ის ჩემი მეგობრის შეყვარებულია და...
-შეყვარებულიი?მაგრამ მას ახლახან ჩამოუვიდა საცოლე,იციით?
-რაა საცოლეე?ვაიმე ნია გაგიჟდება!
-ნიაა? პირველად მესმის ალბათ იმიტომ რომ მე ამერიკაში ვსწავლობდი.მის საცოლეს ნინი მეტრეველი ჰქვია.
-ნია მართლა პირველად გავიგე.
ამასობაში გაისმა ბორტგამცილებლის ხმა:
-გთოვთ დაიკავოთ ადგილები!
ჩემი და ლუკას ნომრები გვერდიგვერდ იყო,ორივეს გაგვიხარდა და დავიკავეთ ადგილები.მოკლედ მე დავიწყე და ყველაფერი მოვუყები ნიაზე და ალექსანდრეზე,მაგრამ არაფერი მომიყოლია ნიას ოჯახზე რადგან მათთან დაძაბული ურთიერთობა ჰქონდა.
ამ ყველაფერს ლუკა პირდათებული უსმენდა.
-ოხ ძმაო ჩემ არ ყოფნაში რამდენი რამ გაგიკეთებია?მაგრამ აბა ისე ხომ არ იჯდებოდა
ამ დროს ორივემ გულიანად გავიცინეთ.
და კიდევ დაამატა:
-ვაუ ძმაო შენ ვინ ყოპილხარ ვინც არ გიცნობს.ისე შენ გყაავს შეყვარებულიი?
-მე არა.
-მეღადავები ხოო?არ არსებობს.
-არა სურვილიც არ მქონია და შენ ?
-მ,მ,მ, მოიცა
-ნახე რა, ვერც კი ითვლი,მექალთანე ყოფილხარ.
-ვეშვებით მაგ თემას!!!(ლუკა)
ბევრი ვილაპარაკეთ და დადგა ის მომენტი რომლისაც ყველაზე მეტად.დაშვება რომ დაიწყო თვითმპრინავმა ლუკას ხელი არ გამიშვია როცა ჩავფრინდით მაშინ ლუკას ხელს რომ დავხედე სულ წითელი იყო.
-კარგად ხაარ? ბოდიში ლუკა!
-გოგო ხელი აღარ მაქვს და მაგის კვალობაზე რა ვთქვა არ ვიცი.დამტოვე ხელის გარაშე.
-აუუ,მაპატიე რა გთხოვ,ყველაზე მეტად ამ მომენტის მეშინია-რამის ტირილი დავიწყე.
-არუშავს,იმედია შევხვდებით,პატარავ!-და ხელის გულზე მაკოცა,ცოტაც და იმ დროს კინაღამ ჩავიკეცე.
-შეხვედრამდე(ლიზი)
-მოიცა შენი ნომერი რომ ჩავიწერო?
-კაი ჩაიწერე (*** ** ** **)
-მადლობა ლიზ.
-არაფრის.
ნიასთან იმ დროს ისეთი არაფერი მომხდარა ხოლო ეკასთაან,ოოო!! ის და ნიკა...