თემომ და ბადრიმ მთვრალი მამაკაცი მიიყვანეს განყოფილებაში, ბადრი ცდილობს მეტად ლმობიერად დაკითოხს, თემო კი ვერ აკონტროლებს სიბრაზეს. -თემო: ნუ მალაპარაკებ ამდენს თორემ თავს მაცემინებ!... -ბადრი: თემო გეყოფა! -თემო: ამოიღე ხმა! საიდან გაქვს ეს სამაჯური?... -რა გინდათ კაცო ჩემგან?... ერთმა კეთილმა გოგონამ მაჩუქა რა თქვენგან უნდა აგვეღო ნებართვა?. -თემო: წესიერად!,.. თქვი ეხლა დაწვრილებით როდის მოვიდა შენთან და რატომ გაჩუქა?!. -რატო მაჩუქა რას ქვია? მოუნდ ასე და მაჩუქა. -თემო: ბიჭო ნუ ცდილობ, მდგომარეობიდან გამომიყვანო!.. -ბადრი: კარგი თემო გეყოფა მოიცადე!,.. ერთი მომხედე შენ აქეთ!, რა გინდა გინდა დაგიმტვრიოს ძვლები? რატომ არ იშნოვებ წყნარად რომ გელაპარაკები?, თქვი უბრალოდ ვინ მოგცა ეს სამაჯური და რატომ,.. თქვი და გაგიშვებთ აქ არავის არაფერში სჭირდები. -საღამო იყო რა მაგრად მინდოდა დალევა, ფული არ ქმონდა...
ეს წუწურაქი ხალხი კიდე არაფრით მეხმარებოდა და მეც ვლანძღავდი, ხმა მაღლა ყველას... უცბად შევნიშნე როგორ მომიახლოვდა ერთი პატარა გოგონა, მიღიმოდა და მეც გაოცებული, გაშეშებული ვუმზერდი მას,... მომიახლოვდა და ხელში გადმომცა ეს სამაჯური და წავიდა ეს იყო და ეს. -თემო: როდის მოხდა ეს?... და როგორ გამოიყურებოდა რა ეცვა?. -რავიცი როდის იყო, ერთი კვირის უკან ალბათ, გრძელი გაშლილი თმა ჰქონდა, თეთრი კაბა ეცვა წვრილი ლურჯი ზოლებით, ეს იყო და ეს. -თემო: საიდ წავიდა შემდეგ? -არ ვიცი ესე როგორ გითხრათ?!... საით წავიდა და მარცხნივ აუხვია მალაკნებისკენ. -ბადრი: რომ მიგიყვანოთ იმ ადგილზე შეძლებ გვითხრა დაზუსტებით საით წავიდოდა?.. -ეგრე კი მაგრამ რამდენად კლარგად მახსოვს ვერ გეტყვით. დაკითხვუის შემდეგ ბიჭებმა მიიყვანეს მანქანით ვაგზლის მოედანზე კვლავ მანქანით მთვრალი მამაკაცი... და ცდილობენ გაახნებინონ რა ადგილას გადასცა გოგონამ სამაჯური და შემდეგ საით წავიდა. -თემო: ჰაა პავლიკ... თქვი ახლა გახენდება რამე?. -აქეთ აუხვია რა მალაკნებისკენ, მერე საით წავიდა ნაღდად არ ვიცი. -ბადრი: თემო არ დაგავიწყდეს ვერიკოს საცხობშიც მისასვლელები ვართ მეუღლეს უნდა გავესაუბროთ. -ვის?.. ვერიკოს ქმარს?. -თემო: რა იყო იცნობ?... -უხ მაგათი წუწურაქი კარგი...... საცხობი აქვთ,, ცალკე სახლს აქირავებენ იმდენს შოულობენ ეგ ღოეები და ერთს არ დამეხმარებიან. ამის გაგონებისას, თემომ უეცრად გააჩერა მანქანა და გახედა უკან პავლეს.
-თემო: რა თქვი? ანუ სახლს ამ ქუჩაზე აქირავებენ?.. -ხო რა მაგათი წუწურაქი..... _თემო; შიგეძლია მიგვიყვანო მაგ სახლთან?. -კი კაცო ზეპირად ვიცი აქაურობა. ბიჭებს მიასწავლა პავლემ ის ადგილი სადაც სახლს აქირავებნენ მცხობელები, თემომ დიდხანს აბრახუნა კარზე მაგრამ პასუხს არავინ სცემდა, შედეგ პავლემ შეაწყვეტინა და უთხრა რომ ალბათ ამჟამად არ ჰქონდათ ოთახი გაქირავებული. -გეყოფა ბრახუნი, შეიძლება ახლა არავინ ჰყავთ სახლში ისე აქ ბერვი სახლი ქირავდება ზოგი დღიურად ზოგიც ისე. -თემო: კარგი პავლიკ შენ თავისუფალი ხარ აბა მადლობა ყველაფრისთვის. -ისა ბიჭებო კაცურად რა ხომ დაგეხმარეთ, რაიმე საშუალება გექნებათ რომ დამეხმაროთ რა. თემომ მისცა პავლეს ფული და ისიც მადლიერებით დაემშვიდობა მათ,... თემო და ბადრი კი მიადგნენ საცხობს, იქვე შენიშნეს დიდი ფურგონი, საიდანაც გადმოვიდა საშუალო ასაკის მამაკაცი მაღალი ცასხმული დიდი შევერცხლილი თმა წვერით. -სალამი ქალბატონო ვერიკო, მიცანით?... -დიახ გიცანით, აი ჩემი ქმარი რომ ელოდებოდით მოვიდა და გაესაუბრეთ, ანზორ ეს ბიჭები პოლიციიდან არიან, რაღაც კითხვები აქვთ შენთან. -გაუმარჯოს!.. სახლშI შემოდით გარეთ ხომ არ ვილაპარაკებთ?!. ანზორიმ ბიჭები სახლში შეიპატიჟა და ვერიკოც გაუმასპინძლდა მათ. -აბა რამ შეგაწუხათ?,. -თემო: მოგეხსენებათ ბატონო ანზორ, ამ ქუჩაზე შენიშნეს ერთ ერთი დაკარგული გოგონა,.. რომელიც გამყიდველმა ამოიცნო,.. ამის თაობაზე ყველას ვესაუბრებით ვინმეს ხომ არ შეუნიშნავს კიდევ ეს გოგონა, აბა დააკვირდით ფოტოს იქნებ გეცნოთ?. -არა ნამდვილად არ მეცნობა,.. -თემო: ქალბატონო ვერიკო, მაქვს იმფორმაცია რომ თქვენ აქვე აქირავებთ სახლს,.. რატომ არაფერი გვითხარით ამის შესახებ?. -რავიცი არ ჩავთვალე საჭიროდ, სხვა თემას განვიხილავდით და არ გამხენებია რომ მეთქვა თქვენთვის. -თემო: რამდენი ხანია რაც აქირავებთ სახლს?... -სადღაც 7წელი იქნება რაც აქეთ გადმოვედით,.. ანზორს ერგო ანდერძით ეს ფართი და გადავწყვიტეთ საცხობი გაგვეკეთებინა, პარალელურად სახლი გაგვექირავებინა სადაც წინად ვცხოვრობდით,.. ასე ვირჩენთ თავს. მანამ სანამ თემო ვერიკოს და ანზორს ესაუბრებოდა ბადრი შეუჩერებლად შეექცეოდა ღვეზელებს, ამის დანახვისას თემომ მხარი გაჰკრა მას და მიუთითა რომ სირცხვილი იყო. -თემო: კარგით ახლა დაგტოვბთ,.. შეიძლება ისევ შემოგირაოთ. -რა თქმა უნდა როცა გენებოთ. -თემო: როგორ მოვიქცეთ ვერ ვხვდები, არ გინდა ახლა მთლიანი ქუჩის მაცხოვრებელს, უვარდეთ სახლი და გამოვკითხოთ. -ბადრი: არა ხომ,.. მეც დავიღალე ამდენი წანწანით, თანაც არაფრის მომცემია. -თემო: მოკლედ ასე უნდა მოვიქცეთ, თანამშრომლები უნდა გავანაწილოთ, ზოგი ამ ქუჩაზე, ზოგიც იქეთ ქუჩაზე, დაყარონ ხმები რომ ეძებენ ბინას,.. შევიდნენ და ინფორმაცია მოგვაწონონ სად რა ხდება თორემ სხვანაირად უკვე შეუძლებელია. -ბადრი: ვაახ რა ჭკვიანურია ძმაკაცო,.. შენ ახლა აღიარე მაგდასთან გინდა დაახლოება და მოიმიზეზებ ამ თემას არა?. -თემო: ნუ სულელობ ერთი რაღაცას,.. სხვა გა არ მაქვს უბრალოდ. -ბადრი: აღიარე ეხლა გეყოფა,.. რას წვალობ უთარი რომ მოგწონს რა საჭიროა ამ ამბავში თაბმა. ბადრი ეხუმრება თემოს და თემოც არ იმჩნევს მაგრამ ჰყვება ხუმრობაში,.. საბოლოოდ გადაწყვიტეს რომ ასე უნდა მოიქნენ გაანაწილონ თანამშრომლები სხვადა სხვა ქუჩაზე და ინფორმატორად დაიყენონ.