არ ვიცი საიდან დავიწყო...მოკლეთ,რამდენიმე წლის წინ გადმოვიდა ჩვენს სკოლაში უსაყვარლესი ბიჭი.მაღალი,საშუალო თმით,მუქქი მწვანე თვალებუთ და დიდი ტუჩებით...არ ვიცი რატომ,მაგრამ დაქალმა მითხრა, რომ დამემატებინა და დავიმატე...შემდეგ მივწერე შენ **-ე სკოლაში არ გადმოხვედი- თქო? და კი-ო შემდეგ მხოლოდ 1 დღე ვწერდით ერთმანეთს,განსაკუთრებული არაფერი.1-2 თვის შემდეგ ყურადღების გამოჩენა დაიწყო ჩემს მიმართ,სახელით მომმართავდა (მანამდე ყურადღება არ გამოუჩენია არანაირად!)ხურდას მთხოვდა 1000 ბავშვი მარტო მე,მესალმებოდა მე კი "ვეიაზვებოდი" და "ვესწერვებოდი" უხეშად ვცემდი პასუხს...არადა არც ერთ ბიჭს არ ვეაცევი თავიდან სრულიად უვრალოდ და უაზროდ უხეშად ამას კი არ ვიცი რატო ვექცეოდი ასე...მეუბნებოდნენ ხომ არ მოსწონხარო? ზოგი მეუბნებოდა მოსწონხარო,მაგრამ მე ჩემსას განვაგრძობდი... სექტემბერში როდესაც სკოლაში დავბრუნდით ყურადღებას აღარ მაქცევდა.მის გვერდით კლასში გადავედიტ და ყოველ დასვენებაზე მისი ნახვა მიწევდა და მიწევს მაგრამ ახლა მე ვარ მისით დაინტერესებული...და მგონი მომწონს( არ ვიცი რა ვქნა,როგორ მოვიქცე...ჰო მართლა რამდენიმე თვის წინ ბიბლიოთეკის კარი მოვარტყი და ხელი ჩაეჟეჟა,მეორე დღეს მოდის და მაჩვენებს ორ თითს და მეუბნება "აგე (სახელი) გუშინ კარი რომ მომარტყი როგორ დამისივდაო" და მართლაც ხელი რო გენახათ...მაშინ ვიჩხუბეთ რადგან მხარზე მოხვდა კარი და მე არაფერ შუაში ვიყავი,შემდეგ იყო შეჯახებები...და ძალიან კარგი მოგონებები...ფოტოებსაც მილაიქეეეეებს)))) და წარმოუდგენლად მიხარია ხოლმე.დასვენებებზე თვალებში ვუყურებ ხოლმე მაგრამ ის არ მიყურებს ან თვალს მარიდებს.მირჩიეთ რამე,როგორ მოვიქცე