ჩვენ
სინქრონულად ვურევდით კოვზებს
ფინჯნებში:
შენ - ჩაის,
მე - ყავას.
გარეთ თებერვალი ითრევდა ფეხს
და ჯერ არ ვიცოდით,
როგორ დაარღვევდა ჩვენს შორის არსებულ ჰარმონიას
კარსმომდგარი გაზაფხული.

ახლა წვიმა წამებივით იმატებს
და მეც ვატყობ,
სუნთქვა გამიჭირდება....
წვიმს!

შუა ქუჩაში თუ დაწოლილხარ,
გულაღმა,
მტვრიან ტროტუარზე
და
ხელები თავქვეშ ამოგილაგებია,
მაშინ
როდესაც ყველაზე ბევრი ხალხი მოძრაობს,
ან
როცა ყველაზე მაგრად აჭერს მზე.
ათასი გადაგივლის,
ერთი წამოგაყენებს
და
არავინ მოგიწვება გვერდზე..