გრძნობა გონების გარეშე.. გრძნობა საზღვრებს გარეშე.. გრძნობა, მე, შენ და სხვა არაფერი.. მიყვარხარ..

მე შენ გგრძნობ.. მე შენით ვსუნთქავ.. მე შენით ვარსებობ.. მე შენზე ვლოცულობ.. მე შენ მზეს გადარებ.. მე შენ მიყვარხარ..

შენ ხარ ჩემი სიცოცხლე.. ჩემი სამყარო და ჩემი ჰაერი და ჩემი მზე და ჩემი გათენება და ჩემი ფიქრი და ჩემი სიყვარული ხარ..

მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად.. შენ ხომ იცი, როგორ მიყვარს მზე.. დიდი, თბილი და ყვითელი.. მანათობელი და მაცოცხლებელი.. მე უკვე მზეზე მეტად მიყვარხარ..

მიყვარხარ და ასე მგონია, ჩვენი სიყვარული დედამიწას ატრიალებს.. მიყვარხარ და სამყარო ჩემი მგონია.. მიყვარხარ და სიცოცხლე მიხარია.. მიყვარხარ და მიყვარხარ და მიყვარხარ..

დილა იწყება შენით, მაგრამ არ მთავრდება.. რატომ? იმიტომ, რომ შენ არ მთავრდები ჩემში.. შენ დაუსრულებელი ხარ..

მიკვირს, როდის მოვასწარი ასე შენი შეყვარება.. მაგრამ უკვე ესეც მეორეხარისხოვანია, იმიტომ, რომ ძალიან, ძალიან მიყვახრარ..

შენი უზომოდ თბილი ხმა მიყვარს.. შენი თბილი თვალები.. შენი თბილი ხელები.. მიყვარხარ

მე და შენ.. შენ და მე.. ჩვენ

ვაიმე, მართლა ძალიან მიყვარხარ.. უზომოდ უწერტილოდ დაუსრულებლად უსაზღვროდ
დაუფიქრებლად დაგითმობ სიცოცხლეს.. დაუფიქრებლად გაჩუქებ ჩემს წილ ბედნიერებას, სიხარულს, ჰაერს.. მხოლოდ სიყვარულს ვერ გაჩუქებ.. აბა, როგორ უნდა გაჩუქო შენ შენივე თავი.. ეს ხომ შენ.. შენ ხარ ჩემი სიყვარული.

იცი რა ძლიერ გგრძნობ? ჩემში ხარ, ჩემი ხარ, ჩემი ნაწილი ხარ.. მიყვარხარ და ამ სიყვარულის მიზეზი მე არ ვარ, შენ ხარ.. იმდენად მაღალი და უძირო ადამიანი ხარ შეუძლებელია არ მიყვარდე.

დაუსრულებლად შემიძლია გაგიმეორო, რომ მიყვარხარ.. და არასოდეს მომბეზრდება ამის განმეორება.. არასოდეს დავიღლები იმის თქმით, რომ სიცოცხლეს მირჩევნიხარ.. რა ერთფეროვანი ვარ ჩემი აზრებით არა?! რაზეც არ უნდა დავიწყო ლაპარაკი ან ფიქრი, ბოლოს მაინც შენამდე მოვდივარ.. მაგრამ მიყვარხარ და რა ვქნა

ასე არასოდეს მყვარებია.. და არც მეყვარება, რადგან ამაზე მეტად ვერავის შევიყვარებ
შენ უძლებ ჩემს ბავშვურ და ჭირვეულ ხასიათს.. შენ უსიტყვოდ გესმის ჩემი.. შენ მე გიყვარვარ.. შენ მე შენი თავი მაჩუქე.. შენ მე სიყვარული მასწავლე და დიდი, ძალიააან, ძაალიიან დიდი მადლობა ამისთვის..