აიდა ( თავი 9 : კარაკალი

სიბნელეში ჩამოწოლილ სიმყუდროვეს მხოლოდ ცხენის ფლოქვებისა და ფრუტუნის ხმა არღვევდა. ორივე ვდუმდით, ორივე ღრმა ფიქრებში ვიყავით ჩაფლულები და ვერც ერთი ვახერხებდით სააქაო ცხოვრების გზების დანახვას, გზის გასაგნებად. ფიქრი დროის გასაყვანად საკმაოდ კარგი

აიდა ( თავი 8: საქანელა )

აი დაიწყო ისევ. წამოდი, წამოდი,- თითები ჩემს თითებში შეაცურა და გამქაჩა, ძალაუნებურად დავემორჩილე და მის ნაბიჯებს მივყევი. გზაში სულ იმას გავიძახოდი, რომ არ შეიძლებოდა, მაგრამ არ მისმენდა და მდუმარედ აგრძელებდა ტყეში გასასვლელ გზას

აიდა ( თავი 6 : რამადანი )

არ ვიცი როგორ გადავდგი უკან ნაბიჯი და სივრცეს დავეკიდე.მაჯაზე ვიღაცის ხელი შემომეჭდო, თვალებდახუჭულმა წარმოსახვაში იუსუფის სხეული ავაგე და მის თვალებს მიღწეულმა მეც ბედნიერებისგან გავახილე თვალები. მაშინ აღმოვაჩინე,

აიდა ( თავი 5 : მოულოდნელი წერილი)

-და რას გეტყოდათ, შვილებო მამაშენს რომ გავყევი არ მიყვარდა და ვცადეო? მის ადგილას რომ ყოფილიყავი შენს შვილებს მოუყვებოდი თვითმკვლელობის მცდელობის შესახებ?-არც შენ გიხსენებია არასოდეს.-და მე რაღა უნდა მეთქვა?

აიდა

იმის გამო რომ ჩემი წინა ნიკი დამებლოკა, აიდას გაგრძელებას ამ ნიკით დავწერ... აიდას პირველი ოთხი თავს ერთად ვტვირთავ, ახალ მე-4 თავს კი ბოლოში ნახავთ... მათ ვისაც მოსწონს ჩემი, რომანი მინდა ვთხოვო რჩევა ( როგორ დავასრულო რომანი ,, დრამატულად თუ

აიდა ( თავი 3 : ბებია)

ნუთუ ალაჰი იმას გვეუბნება საკუთარი ქალიშვილი მსხვერპლად შესწირე და ჯალათი მიუჩინეო? ყურანში გვეუბნება, რომ ,, დააქორწინეთ თქვენგან ის, ვინც დასაქორწინებელია, თუ ღარიბნი არიან, ალლაჰი გაამდიდრებს მათ თავისი მადლით. რამეთუ ალლაჰი ყოვლისმომცველია,

აიდა ( თავი 2 : მთვარის დღესასწაული)(სრულად)

მამაკაცებს შორის ერთი ახალგაზრდა და საკმაოდ სიმპათიური ბიჭი იჯდა და მოლას უყურებდა, რაღაცას ბუტბუტებდა, ალბათ ლოცვას იმეორებდა. შავი დატალღული თმა მხრებამდე სცემდა, დიდი მწვანე თვალებში კი ცეცხლის ალები დასთამაშებდნენ. მთელი საღამო თვალი ვერ

აიდა ( თავი 2 ნ.1 : მთვარის დღესასწაული)

მამაკაცებს შორის ერთი ახალგაზრდა და საკმაოდ სიმპათიური ბიჭი იჯდა და მოლას უყურებდა, რაღაცას ბუტბუტებდა, ალბათ ლოცვას იმეორებდა. შავი დატალღული თმა მხრებამდე სცემდა, დიდი მწვანე თვალებში კი ცეცხლის ალები დასთამაშებდნენ. მთელი საღამო თვალი ვერ

აიდა

თვალები ამიცრემლიანდა, მივხვდი რომ ვერაფერს გავხდებოდი, ეს იყო ჩვენი სოფლის, ჩვენი ადათის დაუწერელი კანონები. მინდოდა თუ არა მაინც უნდა გავთხოვილიყავი და ამას ვერ შევცვლიდი, ეს იყო ჩემი ბედი. ყელში გაჩხერილი უხილავი ბურთი ძლივს გადავყლაპე. მათ