ვაი, სულო რომ დამაგვიანდა...

მკვდრეთით აღმდგარი მეცამეტე ვარ...გაცოცხლებული ყველა სტრიქონი,ჰო, შენ გეძღვნება, ჩემო მედეა!დროა დაემხოს იერიქონი...ატალახდება გრძნობის ზვირთები,ცოდვის მორევში ვიღაც გაოცდა,ციდან წამოთოვს ფრთათეთრ ფიფქებად ცრემლები, ღაწვებზე