თვალის დახამხამებაში

მივედი სახლში და ავტირდი. გამახსენდა მისგან დატოვებული მოგონებები. კიდევ რამდენის თქმა მინდოდა მისთვის, მაგრამ ვერ მეთქვა. არ იცოდა, როგორ მიყვარდა. არც ის იცოდა, ჩემი ცხოვრების აზრი რომ იყო. დილა მისი ფიქრით იწყებოდა და ის იყო ბოლო, ვისზეც ღამე,