მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (დასასრული)

მივეპარე ჩუმად ზურგიდან, მოზღვავებული ემოციები დავაკავე, სამი ნაბიჯის დაშორებით გავჩერდი და მისთვის სრულიად მოულოდნელად დავიწყე საუბარი, რადგან მინდოდა ამ გაუგებრობისთვის ბოლოს და ბოლოს მომეღო ბოლო და ჩემი გრძნობები, რომლებიც მტანჯავდა

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (7 ნაწილი)

სიხარულით წავედი ლაბორატორიულზე იმ იმედით, რომ მას ვნახავდი, მაგრამ არ მოვიდა დღეს საერთოდ. ლექციების შემდეგ ისევ ეზოში შევიკრიბეთ მე და თომა, ბაბი და ჯონი, წამოგორდნენ ბიჭები გაზონზე, გოგონებს კი მათ მკერდზე გვედო თავები. უხასიათოდ ვიყავი, დანიელზე

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (6 ნაწილი)

უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. ნელა და უხმაუროდ ატარებდა დანიელი

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (5 ნაწილი)

დადგა საღამო, ვჩქარობდი ყველაფერს, რომ მოწესრიგება მომესწრო, გრილი შხაპი მივიღე გამოსახფიზლებლად, ჩავიცვი გამოსასვლელი ფორმა და ჩუგბურთის წინა საფინალო ტურში მეტოქესთან შესარკინებლად, უკვე მშობლებთან ერთად გავემართე. რატომღაც არ ვნერვიულობდი, არ

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (4 ნაწილი)

მივუახლოვდით თავისუფლების ეპიცენტრს, გასული პარასკევის მსგავსად ისევ დიდი კოცონი ენთო, ხალხთა სიმრავლე ვერ შევამჩნიე, თუმცა ისევ ისე "მოზასავე წყვილები" ", არაფხიზელი ახალგაზრდები და ტვინს რომ აგხდიდათ, ისეთი მძიმე მუსიკა ისევ ისმოდა.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (3 ნაწილი)

დაგვიანებით არასოდეს და არსად დამიგვიანია, ყოველთვის პუნქტუალური ვიყავი, მოწესრიგებული, საიმედო, საქმეს და სწავლას არასოდეს ვუღალატებდი. ლექციაზეც 10-მდე მივედი და სანამ ყველა

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (2 ნაწილი)

9 საათთან ერთად ნერვიულობაც მიახლოვდებოდა. ვიდექი სახლის წინ გარეთ, გავყურებდი გზას და თან თითებს ვიტკაცუნებდი მღელვარებისგან. მე და ბაბიმ ერთად წასვლა გადავწყვიტეთ, რადგან ეს ჩემი პირველი საღამო იყო "მათ" წვეულებაზე. ჯონი მარტო გაუშვა და ჩვენ ჩემი

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (1 ნაწილი)

მაღვიძარა რომ არა, ალბათ ისევ ჩამეძინებოდა. დილის 5 საათია და მივხვდი, რომ დროა... დახუჭული თვალებით გავეშურე სააბაზანოსკენ და ცივი წყლით გამოვიფხიზლე თავი, სწორედ ისე შევიმშრალე სახე პირსახოცის ნელი მიდებით,