იასამნისფერი (თავი მესამე)

იმაზე ფიქრი რომ დემეტრე შეიძლება ორი კვირა ვერ ვნახო მოსვენებას არ მაძლევს. საღამოს კაფეში წავედი. ირენე როგოროც ყოელთვის თბილად შემხვდა. ისევ ყავა შევუვეთე და წიგნის კითხვა დავიწყე. რამდენიმმე წუთში ჩემს წინ ვიღაც დაჯა. შეხედვა არ დამჭირვებია,