მეტროს სადგურიდან უნივერსიტეტის შენობამდე,ანუ პასუხგაუცემელი წერილები.

ვდგავარ,საათი აჩვენებს წუთებს და ორს, ხმაური მესმის,ვეღარ ვარჩევ ახლოს თუ შორს, ვიაზრებ მანძილს,ვხვდები არ მრჩება დრო, სახლში მისვლისთვის,მოვწესრიგდე,დამეტყოს,რომ არ ვარ უბრალო.გადავწყვიტე დავბრუნდე უკან, ხალხში ვეხები სუსტ,საშუალო ან მსუქან-მსუქან,