სხვისი შვილები (I)

სველი თმით იჯდა ძალიან მყუდრო ვერანდაზე და ხის ძალიან სადა მოაჯირზე რიკულებს ითვლიდა გონებაში. მესაემდ სცადა და ბოლომდე მაინც ვერ დათვალა, სადღაც შუაში ყურადღება ეფანტებოდა და ახლიდან უწევდა დაწყება.