სიარული კვალის გარეშე

ფოთლების შრიალის ხმა მესმის, ოღონდ შემოდგომისა, თავისუფლებით რომ ტკბებიან ქარს მინდობილნი.მეღიმება და თავს დაბლა ვხრი. ახლაღა ვამჩნევ, დედამიწა ისეთი რბილი და ფაფუკა, რომ ნაბიჯს ვერც ვგრძნობ,თითქოს არც კი ვეხები სიარულისას...