ქეთი არაამქვეყნიურად მიყვარხარ

ქალაქს მოვდივარ, გითხრა სათქმელი ერთხელ ვიყიდე გზაში სასმელი თითქოს ამ შავი ღვინით დავთვერი ისევ ჩამოწვა ჩემში ნამქერი აღარ ვაპირებ არცერთ სიჩუმეს რადგან სიყვარულს ვატყობ იჩხუბებს აღარ ვაპირებ რომ შევინახო მხოლოდ ჩემს გულში არ შემიძლია რომ ეს სიჩუმე

არაამქვეყნიურად. (თავი1)

სარკეში ვიყურებიდი და ჩემ თავზე მეღიმებოდა ვფიქრობდი თუ როგორ ვგავდი დედას, ერთი თვალები მქონდა დედასგან განსხვავებული უჩვეულოდ შავი როგორც მამას... დედას ეკატერინე ერქვა ჩემი ჭკუის კი იყო, მაგრამ საზოგადოებაში მკაცრი და ფრთხილი იყო მიკვირდა ამას