გული დადაგული

მთვარემ დაკარგა დღეთა სინათლე, ღამეა მწველი, ვითარცა მბჟუტავი სასანთლევარსკვლავნი ჩაქრნენ ცაზე და გავითანგე,შენ, ჩემო კარგო, სიბნელეში გაცვალე სინათლე.შავმა ფიქრებმა შთანთქა ნათელი,გულზე მომეხვია მე მძიმე დარდი,საშველი არ არის, ჩაიწვა სანთელი,და შენ