შემოდგომაა...

შემოდგომა დგას,წვიმის წვეთები აახმაურებს კვლავ სულის რელსებს არ ვარ პოეტი,შენდამი გრძნობა მაწერინებდა ყოველთვის ლექსებს. შემოდგომაა,სუსხი ბობოქრობს,მე მუდამ შენზე ფიქრები მათბობს როცა ჩემთან ხარ,შენი სურნელი გონებას მირევს და სულ მთლად მათრობს...

სიმშვიდეს ჩვეულს დამეკარგა მთლად მოსვენება

მის გვერდით ყოფნა წამიერიც სიმშვიდეს მიძღვნის სიმშვიდეს მაინც ღელვითა და სიგიჟით სავსეს დღეები გადის, თითქოს ჩემთვის სიბნელით სავსე ცხოვრება უკვე ნათელ ფერებს რომ მისახსოვრებს