ანნა საკუთარ ოთახში იყო გამოკეტილი და ცდილობდა არაფერზე ეფიქრა. მშობლებიც არ აწუხებდნენ. აღარ აპირებდა ექსკურსიაზე წასვლას . ახლა ნამდვილად არ უნდოდა გიგას ნახვა და იგივე ინციდენტის გამეორება. აგიჟებდა ის ფაქტი რომ ვერასდროს სცემდა საკადრის პასუხს. ვერავის უყვებოდა, სანდროსაც კი, ვერ ხვდებოდა როგორ უნდა მოეყოლა არადა სჭირდებოდა რჩევა. ოთახში დედამისი შევიდა
⁃ დე გღვიძავს?
⁃ კი რახდება?
⁃ სანდროა მოსული არ გამოხვალ?
⁃ აქ შემოვიდეს რაა
⁃ კარგიი დეე. ცუდათ ხომ არ ხარ?
⁃ კარგად ვარ. ნუ ღელავ. შემოვიდეს ის კიდევ რას დაეყუდა გარეთ- ეცადა ლაღად გაღიმებოდა რაც შეძლებისდამაგვარად გამოუვიდა კიდეც.

-ქალბატონო მომიყვები წუხელ რა გეტაკა?? - ცდილობდა მხიარული ყოფილიყო. ეჭვები ღრღნიდა და გარკვევას ცდილობდა. ეუცნაურა ანნას წუხანდელი საქციელი მაგრამ არაფერი უკითხავს აქამდე. უბრალოდ სახლამდე მოაცილა და წავიდა. ანას გაეცინა სანდროს კითხვაზე. ზუსტად რომ შესაფერისი კითხვა იყო
⁃ არაფერი სანდრო უბრალოდ დავიღალე და არამგონია ექსკურსიაზე წამოვიდე დღეს.
⁃ ღამე გავდივართ. იქამდე დაისვენებ თუ მხოლოდ ეგ მიზეზია
⁃ ძალიან მეზარება რაა
⁃ ანნა! უბრალოხ მითხარი სინამდვილეში რა ხდება? თორემ ჩემი ეჭვები ჭკუიდან მშლის და არ ვიცი როგორ დავამთავრებ. შევამჩნიე გიგა რომ გამოგყვა წუხელ. რამე გაკადრა? რა გითხრა? უბრალოდ მითხარი თორემ არ ვიცი უკვე ისეთ დასკვნებს ვაკეთებ შეიძლება შემომაკვდეს. -ნელ-ნელა ტონს უწევდა და თავის გაკონტროლებაც უჭირდა
⁃ არაფერი. უბრალოდ როგორც სჩვევია ხოლმე. მახარა რომ ცოტახანში ერთმანეთის ატანა აღარ მოგვიწევს, თითქოს თავად არ ვიცოდე- მაინც ვერ მოახერხა სიმართლის თქმა
⁃ დარწმუნებული ხარ?
⁃ ვაიმე სანდრო კიი! უბრალოდ აღარ მინდა ექსკურსიაზე . იმაზე მეტად გადავიგალე ვიდრე ველოდი
⁃ მაშინ არც მე წავალ. მერე არამგინია გაბრიელი დათანხმდეს წასვლაზე და მოუწევთ ახალი "მარშუტკის" შოვნა საღამომდე
⁃ ნუ სულელობ რაა ჩემს გამო უნდა ჩაშალო ექსკურსია??
⁃ მე არაა ანუშკი შენ შლი.
⁃ კარგი! და ამდროს საშინლად მინდა შენი მოკვლა. ყოველთვის იცი როგორ დამითანხმო
⁃ არა პატარაავ უბრალოდ შენ ვერ ამბობ რაჭის ნახვაზე უარსბქვეცნობიერად
⁃ ნუ როგორც არიის რაა.
⁃ ახლა დაისვენე. ღამე მე გამოგივლი და ერთად მივიდეთ სკოლასთან ვიკრიბებით მაინც.
⁃ კარგი და ჭკვიანად შენ!
⁃ მე კი ვარ მაგრამ...- სიცილით დატოვა ოთახი სანდრომ. მოახელხა ანნას გამხიაულება და გონების განტვირთვაც. ცოტახანი იწრიალა ლოგინში, შემდეგ ისევ დაიძინა და საღამოს შვიდი საათი იყო რომ გაიღვიძა. ადგა ნელა დაიწყო გამზადება, დრო ჯერ კიდევ საკმარისი ჰქონდა. ჩანთა ჩაალაგა, იბანავა და წასვლამდე მშობლებთან გაატარა დრო. რასაც ამბოლო დროს ვეღარ ახერხებდა ხოლმე. დედისერთა იყო მაგრამ ვერ ვიტყვი რომ ეგოისტი, როგორც უმრავლეს შემთხვევაში ხდება ხოლმე. ალბათ დედამისის მკაცრი აღზრდის ბრალი იყო. ბავშიბიდან თუ რამე უნდოდა უნდა დაემსახურებინა აუცილებლად. ჩვეულებრივი ურთიერთობა ჰქონდა. არ იყო მარტივი ხასიათის, ალბათ ამიტომაც იყო რომ სანდროს გარდა არცერთი მეგობარი არ ჰყავს. მხოლოდ ნაცნობები. ეს ფაქტი ნამდვილად არ ადარდებს,პირიქით უფრო კონფორტულად გრძნობს თავს ასე. არ უყვარს ყურადღების ცებტრში ყოფნა. ამ დროს უხერხული მომენტები უფრო ხშირად არის ხოლმე. ამიტომაც ურჩევია შეუმჩნეველი იყოს. ბიჭებთანაც არ აქვს გამოცდილება,ამას აბრალებდა გიგას საქციელისგან გამოწვეულ შეგრძნებებს და გონებას აიძულებდა განედევნა მასზე ფიქრები რაც შეიძლება შორს. შემდეგ უცბათ გაბრიელი გაახსენდა და არ იცის რატომ მაგრამ ჩაეღიმა. ასე ბიჭი არასდროს მოსწონებია. იმის გაფიქრებამ კი რომ სამი დღის გატარება ფაქტობრივად მასთან ერთად მოუწევდა,უჩვეულოდ გააბედნიერა. შემდეგ ისევ გიგამ ამოყო თავი მის ფიქრებში " სამი დღე გიგასთან ერთადაც მოგიწევს" არ დააყოვნა ტვინმაც გააზრება და ისევ უჩვეულოდ ცუდ ხასიათზე დადგა.
თორმეტი ხდებოდა სანდრომ რომ დაურეკა დაბლა ვართ ჩამოდიო. ისიც აუჩქარებლად ჩავიდა ეზოში. უზარმაზარ "მარშუტკასთან" იდგა სანდრო და ელოდებოდა ანნას. ჩანთა გამოართვა,საბარგულში ჩადო და მასთან ერთად მოთავსდა სავარძელზე
⁃ სანდრიკ შენი მეგობარი მგონი იქ დარჩენას აპირებს ბარგზე თუ ვიმსჯელებთ
⁃ ნეტავ გაბრი ნეტაავ. ხომ დაისვენებს ერთი სულიერი და მეც დამასვენებს
⁃ სანდრო ახლა ეს რა იყო ვითომ?- უარესად მოეშალა ნერვები. ის მოწონებაც თითქოს წამში გაქრა რაც გაბრიელის რეპლილა მოისმინა " მგონი ღმერთი ასე მსჯის. მე ხომ ნორმალური ბიჭი ვერ უნდა მომეწონოს. გამოხტა გიგა "დვა" ესღა მაკლდა თითქოს ის არ მყოფნიდა
⁃ ანუშკი ისე ვინმე ბულკი რაჭველი ბიჭი შევათვალიეროთ არ გინდა?- აშკარად ძალიან შეყვა სანდრო ამ ხუმრობას
⁃ სანდრექს, კი შეათვალიერებ მაგრამ დარწმუნებული ხარ რომ ამ ბავშვის გასაღებას შეძლებ?? გუშინ არ გაგიჭირდებოდა გოგოს მაინც გავდა და ახლა??? რავიცი რავიცი...
უნებურად ტანზე დაიხედა ანნამ. ანუ რა გამოდის რომ გოგოს არ გავს? რადგამ საღამოს კაბის მაგივრად ჯინსის შარვალი კეტები და "საროჩკა" აცვია??
⁃ ნუ ღელავთ ბატონო იმხელა ჩანთა ტყუილად კი არ მომაქვს მოვახერხებ რამეს- ეცადა გაბრაზება და წყენა არ დატყობოდა მაგრამ არცისე კარგად გოუვიდა. სანდრომ მხოლოდ გაუცინა ,!ბოდიშის მიზნით შემდეგ კი მეგობარს გახედა ცოტაოდენი წყენით. სკოლამდე აღარცერთს ამოუღია ხმა. იქ მისულებს რამდენიმე თანაკლასელი დახვდათ. დამრიგებელი და რამდენიმე ბავშვი ჯერ ისევ მოსასვლელები იყვნენ. გაბრიელის გამოჩენამ გოგობში აჟიოტაჟი გამოიწვია. რამდენიმემ აშკარად გამოხატა სიხარული "ასეთი ახალგაზრდა მძღოლი არ გვყოლია, თან ასეთი სიმპათოური" უფრო და უფრო ეშლებოდა ნერვები. ერთი გაფიქრება ისიც კი იფიქრა რომ სახლში გაბრუნებულიყო, მაგრამ გადაიფიქრა და სანდროსთან უფრო ახლოს დადგა. მალე გამოჩნდა ვაჟბატონი გასვიანიც. ჩვეული უჟმური სახით და კლასის გოგოებიც ორ ნაწილად გაიყო.გიგას ფანატებად და გაბრიელის ახლადგამოჩეკილ თაყვანისმცემლებად. ეს ყველაფერი ნამდილად სასაცილო ოყო. ბიჭებსაც მიეცათ სახუმარო თემა და დარწმუნებული იმაში რომ მთელი გზა ამ თემის გარშემო იტრიალებდნენ სასცრაფოდ დალია "დიმედროლი" რომ ეს გაღიზიანება ძილში მაინც ჩაეცხრო. სანდრომ გიგა და გაბრიელი ერთმანეთს გააცნო და ყველას მოუწოდა ადგილების დაკავება,რომ მალე გასულიყვნენ. მოსასვლელიც აღარავინ იყო. გიგამ ამრეზით შეათვალიერა ბიჭი და გაურკვეველი სიბრაზე, გაღიზიანება და კიდევ რაღაც იგრძნო მის მიმართ, რასაც სახელს ვერ არქმევდა. გაბრიელი კი აკვირდებოდა მათზე ხუთიოდე წლით პატარა ბავშვებს და გული უგრძნობდა ეს დღეები არ მოიწყენდა. არ გასჭირვებია გაბრიჭიძის უცნაური მზერა , რომელიც ყველას და ყველაფეს უყურებდა გასვიანის გარდა და გიგას გაშტერებული თვალი. მის მზერას გააყოლა თვალი, ხელში კი ანნა შერჩა სანდროზე ჩაბღაუჯებული. ახლა მან იგრძნო გიგას მიმართ რამდენიმე გრძნობის ნარევი და უცბათ შეხტა მანქანაში. რამდენიმე წუთშიც "მარშუტკა დაიძრა და რაჭაში მიმავალ გზას დაადგნენ.
---
ველი შენიშვნებს და შეფასებას... ძალიან მინდა კარგს ცოთათი მაინც მივუახლოვდე ასე როოომ....