თავისუფლება ადამიანშია და არა გარშემო არსებულ ნივთებში , მე დღეს მივხვდი ამას დღეს გავიაზრე და გავაცნობიერე, რომ მთავარი სულიერი თავისუფლების შეგრძნებაა. ვერგეტყვით, რომ სწორ შედარებას ვახდენ, მაგრამ იცით სულიერი თავისუფლება რისი პერეფრაზად მიმაჩნია ეშმაკის ბორბალზე რომ დაჯდები და მთელს ქალას ზემოდან გაუსწორებ თვალს , თან რომ გეშინია თან რომ მოგწონს, და ერთიანობაში ვერაცნობიერებ, მაგრამა ადრენალინი მიიკლაკნება შენ ვენებში , დიდი გზა გავიარე აქამდე მისასვლელად , ისე როგორც ბებერი ღრჟუ დაჟანგული ეშმაკის ბორბალი გადის ნელი სვლით სადამდე იმ წერტილს არ მიაღწევს წამიერად ყველაფერი, რომ წონასწორობაში დგება და რიგირთი კაბინის რიგითი ადამიანი სულიერ წონასწორობას აღწევს

_ჩემ წინ ეკელესია ეხლა ზარების რეკვის ხმა მესმი და მთელ ტანში მივლის ესეც რაღაც ადრენალინია სულიერი ადრეალიანი, რომელიც მავსევს რომლითა ვსუნთქავ , არასოდეს მესმოდა ყოველ შაბათ კვირას ეკლესის ბილიკზე თავჩახრილი მლოცველების , არასდეს…თუმცა მიყვარდა დროგამეშბებით ტაძარში შესვლა არავინ რომ არ ჭაჭანებდა და სუფთა ჰერი და სიმშვიდე მივსებდა კიდურებს , ეხლა ამასა გადავეჩვიე, რადგან ყველაფერ ჩარჩოებში მოიქცა, ყველას თავისი ახსნა აქვს, მაგრამ მე ამას ვერ ვხსნი კაცმა რომ მკითხოს გწამსო ვეტყვი კითქო , მაგრამ აი რისიო ? მაშინ უკვე პასუხი არმაქვს , ზარების რეკვის ბრალია, ეს ვერბალური გადახვევა, და მაინც მე დღევანდელ დღეზე ვწერდი

_ იცი როგორი მდგმარეობა: ერთ ფილმში მინახავს მსგავსი, კაცი ცათამბჯენის კიდეზე დგას უიმედოდდ ცხოვრება ჩაბარებული და ესმის ქვემოდან როგორ უყვირიან , მხოლოდ არეული ბგერები ერთმანეთს რათქმაუნდა ვერ უკავშირებს , არუნდა და იმიტომ არუნდა მოისმინოს და გონებაც მის სულიერ მდგომარეობას პატივს ცემს და თანხმდება , ბგერები გაუგებარი იყო, მაგრამ წამს მიზეზი მოდის ის მიზეზი ვის გამოც კაცი ცის კიდულზე დგას , ის თხოვს ეს არ გააკეთოს , მაგრამ უკვე ყველაფერი გვიანი , და დედამიწას კიდევ ერთი სისხლში მოთხვრილი გვამი უერთდება..

_ ხო და მე იმის თქმა მინდა რომ მადლობელი ვარ, ეხლა ჩემი ვიგინდარა სახლის ბოლო სართულზე რომ არ ვდგავარ და დედამიწას რიგირთ სისხლიან გვამს რომ არ ვპირდები , რისი დამსახურება , რთული სათქმელი , ალბად მაინც, იმ ხჩუ და ბებერი ეშმაკის ბორბლის ყოველ დანახვაზე ირონიული ღიმილით, რომ მიკრავს თვალს .

და მაინც კიდევ შემოჰკრეს ზარებს