მე ისევ მჯერა,რომ კიდევ დარჩა ადამიანის სულიერ მიძინებულ სამყაროში სიყვარული და კეთილშობილება.ისევ მჯერა,რომ საქართველოს,ჩვენი სულიერი ბუნების სამყაროს წიაღისეულში მიძინებული ვულკანი ოდეს გაიღვიძებს,კრატერიდან გადმოხეთქავს და გადმოაფრქვევს სიყვარულს,კეთილშობილებას და წალეკს მთელს საქართველოს,შემდეგ მთელს დედამიწას...წალეკს და ფეხქვეშ შეუყენებს ამ კეთილშობილების ლავას,გაუსისხლძარღვებს და გაუსისხლხორცებს სიყვარულს,გაუღვიძებს მათ სულიერ სამყაროში მიზინებულ,თითქოს და მივიწყებულ მათ კეთილშობილ ,,მე"-ს,ადამიანებში სიმშვიდე დაისადგურებს,დამშვიდდება სამყარო გაუთავებელი ომებისაგან,აბობოქრებული ცათა სამყარო სიმშვიდეს_ ,ძილს მიეცემა,სამყაროს ზღვათა სანაპირო კი საუკუნო სიმშვიდეს.ნაპრალებძე დარჩება საუკუნო წარჭერად: ,,ოდეს ქართველი ოცნებობდა,მშვიდ სამყაროზედა საუკუნოდ მისცემოდა ამ უკვდავებას".

***
როს ოცნებაში დამრჩენოდა მე სიდიადე
გასისხლხორცებულს მაფხიზლებდა წლები ვერანი,
ფიქრში ოცნებად გამჩენოდა გული სამშობლოს
გასისხლძარღვებულს მიმაქროლებს ფიქრის მერანი.

როს ჩემს სამშობლოს მივუძღვენი მე უკვდავება
და როს ფიქრებში გარდაცვლილა სული ვერაგი,
ჩასვენებულა ზღვაში მზე და მთვარის
სინათლესიყვარულ-გამჯდარს მიმაქროლებს სიყრმის მერანი.

ავტორი ნიკო დანგაძე