4Love.Ge 2008 წლიდან გთავაზობთ სასიყვარულო შინაარსის ისტორიებს, ჩანახატებს, ლექსებს და სხვა კატეგორიის სიახლეებს.

პალატის კართან, იატაკზე, იჯდა და ტიროდა მარიამი ცრემლები თავისთავად გადმოედინებოდა ჩამქრალი თვალებიდან, უკვე მერამდენე დღეა მოთმინებით იცდის და თავს აიძულებს იმედი არ დაკარგოს, უკვე მერამდენე დღეა მის წინ ზის ისიც და იცდის,

მივდივარ და გული მრჩება შენს ხელებში მკერდამდე ჩაგორდნენ ივლისის ცრემლები...მივდივარ ეს სუნთქვა ორმაგად ხშირდება ვიცოცხლებ! სიკვდილი მე აღარ მჭირდება!ვიცოცხლებ,ვიქცევი წვიმად-გაწვიმდება...იფიქრე ეს მე ვარ მზე რომ გაწითლდება,

და პატარა დაახლოებით 3თვის ბავშვი იწვნენ საწოლზე. ნატალი არ შემიმჩნევია. შემეშინდა , მათთვის არაფერი მითქამს , არ შემეძლო ამაზე ფიქრი. მისაღებში გავედი და ბავშვის ტირილი გავიგე მაგრამ რაღაც უშლიდა ხელს. ბავშვი იწვა სარკეზე

-რა დავაშავე ასეთი, ყოჩაღ ნია რაა, სულ შენ როგორ უნდა ეხვეოდე შარში. მე მაინც არ მეშინია იმ მუტანტის ასე რომ არც ქორწილი არ იქნება და არც ამ კაბას არ ჩავიცმევ . - გავიფიქრე და უცებ მოვავლე ოთახს თვალი. -აი ზუსტად ამას ვეძებდი.

-გეკითხები თაისა-ხმას აუწია-ამად უნდა მიღირდე?!
-ჩემთან ახლოს მოდი...გთხოვ
-როგორ ვერ ვიტან ასეთ მდგოამრეობაში რომ მაგდებ-თვალები დახუჭა და თავი საზურგეს მიადო

ეს ცხოვრება უცნაურია შეიძლბა გეგონოს რომ ვიღაც გყვარს სინამდვილეში კი სულ სხვა გიყვარდეს ანდაც უბრალოდ ის შეგიყვარდეს ვინც შენ აზრით არ უნდა გიყვარდეს.სიყვარული ხომ ანუკურნებელი დაავადება რომელსაც ვერაფრით დააღწევ თავს.

ვიცოდი რომ გულის შეტევა რომელიმეს გარანტირებული ჰქონდა...“კიდევ კარგი ექიმი ვარ“-თქო გავიფიქრე. თხის ამბავი კი ისე მომინდა მხოლოდ ჩვენთვის დაგვეტოვებინა, უბრალოდ ჩვენ გარდა არავისთვის მემეტებოდა.-იგივეს თქმას ვაპირებდი.

მომენტალურად გადავჭერი ქუჩა და მის წინ გავჩერდი, ფრთხილად გაახილა თვალები და ცეცხლისფერი მზერით შემომხედა, ვფიქრობდი თუ რა იშვიათი გარეგნობის იყო ეს ქალი, ის კი კითხვებს ერთი მეორის მიყოლებით მისვავდა...

დინამიურად განვითარდა მოვლენები, ისე როგორც კლასიკურ დეტექტივში.ქალბატონმა მარიამმა ჯერ მოსმენილი ინფორმაცია გაიაზრა, ცოტა ხანი თვალებმოჭუტულმა უმზირა მძინარე, ნახევრადშიშველ მამაკაცს, შემდეგ დაფიქრდა და ლაშას

_ ელის, ელის _ ტომასის ხმა ვიცანი და მრისხანებამ შემიპყრო. მასთან საუბრის სურვილი ნამდვილად არ მქონდა, ამიტომ სიარული ისე განვაგრძე, თითქოს არაფერი გამეგონა._ ელის, შეჩერდი ელის!!! _ ყვირილს უმატა და მალევე აღმოჩნდა

თვალები დავხუჭე და მეტი აღარ გამიხელია, ან რა აზრი ქონდა, ვგრძნობდი როგორ მეცლებოდა ხელიდან ჩემი სიცოცხლე და მე ვერაფერს ვაკეთებდი.. ამ თამაშში მე არც არჩევანი ვიყავი არც მიზეზი და არც პრიორიტეტი... ამ თამაშში მე თამაშგარე ვიყავი და თამაშში მხოლოდ სანდრო და ანანო დავტოვე..
სიკვდილს უკვე გამოეტანა განაჩენი ჩემთვის...მტკივნეული მაგრამ შეუცვლელი...ალბად ამიტომაც დამაბრუნა განგებამ საქართველოშ რომ ანანო მამის გარეშე არ დარჩენილიყო...

სირბილით ავიარე მთელი 5 სართული და გიჟივით ვეცი პალატის კარებს... კედელს მივეყუდე და ადგილზე ჩავიკეცე... ჩემი პატარა გოგონა მთლიანად ბინტებში იყო გახვედული..მერჩინვა მე მომკვდარიყავი ვიდრე ანანო დამენახა ასე... სახე დალურჯებოდა, სუნთქვა უჭირდა, მისი პაწაწინა გული ნელა და რიტმულად სუნთქავდა.. ძლივს მივედი მასთან და პაწაწინა ხელზე ვაკოცე..
- გეხვეწები არ მიმატოვო რა. მხოლოდ შენ დარჩი დედას იმედად, ჩემო ერთადერთო.. გემუდარები არ დამტოვო თორემ მეც უკან გამოგყვები დე.. ჩემო

ცხოვრებაში იმაზე მტკივნეული არაფერი ვიდრე საყვარელი ადამიანის მხრიდან მოყენებული ტკივილი.. ხანდახან ჭკუიდან გადავყავართ იმ აზრს რომ ეს ტკივილი ნათლად ყურების საშუალებას არ გვაძლევს ,ტვინს გვიბლოკავს და გვიბიძგებს შური ვიძიოთ ადამიანზე რომელის გვიყვარს ან გვიყვარდა.. რომელმაც ჩვენს წარსულში უდიდესი კვალი დატოვა ტკივლის სახით...
ქალურ შურისძიებაზე ძლიერი არაფერია... ამ გრძნობას გაანადრუგო ვინმე წინ ვეღარავინ აღუდგება როცა ამ მიზნით ცხოვრობ ამ მიზნით იძინებ და იღვიძებ..

ამინდი სეზონის შეუფერებლად შეიცვალა და წვირილი წვიმა წამოვიდა ციდან.. დიდხანს იდგა ტერასაზე გაუნძრევლად.. გადაწყვეტილების სისწორეზე ყოყმანობდა და მოაჯირზე თითებს აკაკუნებდა.. ზურგიდან იგრძნო სითბო და ორგანიზმი ერთიანად