.:4Love.Ge:.

- ჯინჯერი და ლორეინი, მსოფლიოში აღიარებული ორი გიჟი ჰაკერი, რომელთა მონაცემებიც არ არსებობდა არსად, მაინც იპოვეს. კიდევ გაქვს რაიმე არგუმენტი ? - ჰკითხა და ახლოს მიიწია კაცისკენ. - და იცოდე, რომც გქონდეს, ტვინს გაგასხმევინებ ჯინჯერის გამო, ოღონდ ერთი წუთით მეტი იცოცხლოს, გასაგებია ?

მაგრამ მიშოს ხმა ისევ ესმოდა .
დამნაშავის სული სიმშვიდეს ვერასდროს ჰპოვებს. მკვლელს მუდამ თან დაჰყვება მოკლულის მოჩვენება და ესაა კანონზე აღმატებული სასჯელი რომელიც არასდროს დასრულდება , სამუდამო განსაცდელი , შეუცვლელი ანგარიშსწორება

როდესაც ვიღაც გიყვარდება მთკიანად მისი ხარ, მასთან ხარ, მასში ხარ თითქოს შენი ნაწილია ის ნაწილი რომელიც შენს ფიქრებში სამუდამოა.

დუდა აქ მოსასმენი არაფერია..მე იმისთვის მოვედი რომ მეთქვა გაპატიე.-ხო დუდა გაპატიე ამის წინა ღამე..-შეგიძლია სინდისი დაიმშვიდო მე გაპატიე..აი აქ დამთავრდა დუდა და ნუკა..-.განქორწინების საბუთებს ადვოკატს გამოვატან..

ადამიანი რომელსაც ხანგრძლივი სიცოცხლე ელის, დროს არავითარ ყურადღებას არ აქცევს. ის ფიქრობს რომ მის წინ მთელი მარადისობაა. ხოლო შემდეეგ როდესაც აჯამებს და ანგარიშობს, სინამდვილეში რამდენი იცხოვრა, აღნოჩნდება რომ სულ რაღაც რამდენიმე დღე, ანდა უკეთეს შემთხვევაში რამდენიმე კვირა უცხოვრია.

Game Over ისმის წყნარი,ოდნავ ბოხი ხმა,ხმა რომელიც ციფრული სამყაროს სცენის სიბნელით გაჟღენთვას მოასწავებს,მანამ სამან გრაფიკული ქალაქი სიბნელით დაიფარება,ალისფერ ცაზე კვლავ ისახება სიტყვები revO emaG მის გვერდი რკალი რომელიც ისრით მთავრდება და ახლიდან დაწყებას ნიშნავს,
მთავარი გმირი ავატარების მოსასვენებელი კულისის ტაძრისკენ დაიძრა, კიდევ თუ დაიგვიანებს კვლავ სიბნელის უდაბნოში მოუწევს მარტოდმარტოს ხეტიალი.

არ გამომივა, სიტყვების დათვლა,
რომელიც მინდა, რომ გითხრა,
არ მეგულება, გრძნობების არსად,
გრძნობები სველია, არსად ჩანს წვიმა.

მოგესალმებით, ჩემო მკითხველებო. ბედნიერი ვარ, რომ ჩემს ნაფიქრსა და ნაშრომს ახლა თქვენ წაიკითხავთ. ვიმედოვნებ, ისიამოვნებთ. სიყვარულითა და პატივისცემით, მე.

ნეტა იცოდე როგორ მიყვარხარ.... ნეტა იცოდე, როგორ მენატრება ახლა შენი თვალები... ნეტა იცოდე როგორ მიჭირს უშენობა... ნეტა იცოდე როგორ მენატრები ხოლმე...

ოთახიდან გამოვრბივარ და გვერდზე ოთახში სირბილით შევდივარ უკან იოანე მომზდევს.

რასაც დავწერ,არის სრულიად რეალური ისტორია,ლექსებით თუ უბრალოდ ფრაზებით გადმოცემული ტკივილი.

ნაწარმოები თბილისის ქუჩებში სრულიად შემთხვევით შეხვდრილ ქართველ გოგონასა და იდუმალებით მოცულ, მდიდარი ბიზნესმენის ამბავს გვიამბობს

თვალწინ დამიდგა ის მომენტი. მინდოდა ყველაფერი ისევ ისე ყოფილიყო.
მე და ის.
ის და მე.
ჩვენ და ზაფხულის ღამეები.

ზემოდან ნეკას ხმა გავიგე.
-დეე
და ატირდა.
-მოვდივარ დე არ იტირო.
კიბეებზე ავირბინე და ბავშვი ხელში ავიყვანე... ჩემი სიყავრული ჩემი ერთდერთი... ეს ბავში იყო ჩემი ცხოვრება...

-უნდა წავიდე- ვამბობ ჩურჩულით და ნიტას გახევებულ სახეს ვაწყდები
-არა- მპასუხობს ცივად და თითებს თმებში იცურებს- საკმარისია, დავიღალე, რატომ არ გესმის ჩემი, ცხენზე შემოჯდები და კილომეტრების მოშორებით წახვალ იქ, სადაც არ იცი რა გელოდება?