.:4Love.Ge:.

რა არის სიზმარი? ალბათ ყველას გაგვჩენია კითხვა, ვინ ან რა გვიგზავნის ამ სიზმრებს, საიდან მოდიან ან სად მიდიან. ბევრი მეცნიერებას აბრალებს, ზოგი ზეციურ-მაგიურს, ბავშვები სიზმარას. ზოგიც კი ეშმაკს და ა.შ, მაგრამ ეს ფენომენი დღემდე ამოუხსნელია. მთავარია ვის რა/რისი სჯერა და ხშირ შემთხვევაში, რას უნერგავენ ბავშვობაში კითხვებზე.

ერთხელ მიყვარდა და ისიც უკანასკნელი აღმოჩნდება, ვიცი.
არცაა საჭირო, ასეთი გრძნობა აღარ განმეორდება და არც მინდა. არ მინდა, ჩვენს მოგონებებს მტვერი დაედოს. ჩემთვის არასოდეს გახდება ბუნდოვანი, მაგრამ ნეტავ შენც არ დაგავიწყდე, ნეტავ, შენთვისაც უკანასკნელი აღმოჩნდეს ეს გრძნობა.“

- ძალიან ცდები . გითხარი რაც გინდა აკეთე , ოღონდ ჩემს სახელს არ შეეხოს მეთქი
- შენს სახელს არ ვეხები ლევან
- ხალხმა იცის რომ ჩემი ცოლი ხარ , და სხვა კაცებთან ასე კეკლუცის უფლეებას არ მოქცემ , ფოტო ააფარა ლევანმა
- არავისთან ვკეკლუცობ , ასეც რომ იყოს თავისუფალი ქალი ვარ მკაცრად უპასუხა ანამ

- რაღაც მოვიფიქრე.. - დინჯად ამბობს ირაკლი.
- რაა? რაა? - პატარა ბავშვივით,გაბრწყინებული თვალებით კითხულობს ნინი.
- რა დააა,მინდა სოფელში წავიდეთ ორი-სამი დღით,თუ თანახმა ხართ...- ამბობს და ჩვენს გამომეტყველებას აკვირდება სათითაოდ.

ყველაფერი ჯერ კიდევ მაშინ დაიწყო როდესაც ჩემს ყოფილ ქმარს ჩვენსავე საძინებელში მისთვის ზედმეტად არასახარბიელო მდგომარეობაში შევუსწარი. ჰო ასეთი საშინელი სამსახური მაქვს, უფრო სწორად უფროსი მყავს ზედმეტად საშინელი და მხოლოდ იმის გამო მამუშავებს ზედმეტ საათებს რომ როგორმე ჩემს ფეხებ შორის შემძვრალი ბოლო ამოხრიალებამდე დაიცალოს.

ცხენის ფლოქვების ხმა ნელ-ნელა იკარგებოდა.
- აკი ჩემს გარდა ვერავინ ჯდებაო? - უსიტყვოდ მდგომი ხალხიდან ერთ-ერთი გოგონა გამოერკვა.
- ცხენი ყოველთვის გრძნობს მხედარს... - ჩაილაპარაკა ხევსურმა.
რამდენიმე წუთიანი ჭენების შემდეგ სვლა შეანელეს. უსიტყვოდ მიუყვებოდნენ გზას.
- შენთან არაფრის მეშინია. - გოგომ ისე უჩურჩულა ყურზე ტუჩების შეხება იგრძნო ბიჭმა.
- რა?
- წეღან მკითხე ხომ არ გეშინიაო.
ბიჭის ღიმილს გოგო ვერ ხედავდა.

ისტორია მე-18 საუკინის ბოლოს ფრანგ მევაჭრეზე, გაბრეილზე, რომლის ისტორია მკვეთრად შეიცვალა მისტიკური ლურჯი კრისტალების აღმოჩენის შემდეგ.
I აქტში შედის: შესავალი, 1,2,3 თავი.

ახლა ამას თქვენ ,რომ გიყვებით თითქოს ლოდს ვებრძვი ,რომ გადავაგდო და ნელ-ნელა ადგილს ვუცვლი.ეს ლოდი ჩემს გულს მძიმედ აწევს...

ყოველი წლის, ოქტომბრის თვეში, რიცხვი ზუსტად არავინ იცის - როდის, მოდის ქალაქში ვიღაც გიჟი და სამახსოვრო ფაქტს უტოვებს ადამიანებს, რომ მომდევნო წლამდე ყოველთვის ყველას, განსაკუთრებით - ერთს ახსოვდეს მისი არსებობა, რომელსაც არაჩვეულებრივ სუნთქვას უწოდებენ.

- გიხდება სიცილი.- ამ კომპლიმენტზე ლოყები ამიწითლდა, რაზეც ჩაეღიმა.- და ეს მარწყვივით აწითლებული ლოყები. დილით უმოკლესი პენუარიც გიხდებოდა.- ვნებიანი ხმით ჩაილაპარაკა და ისეთი თვალებით ამომხედა, რომ კიდევ კარგი იმ წამს გააჩერა და გადავხტი მანქანიდან, თორემ ვეღარ გავუძლებდი.

- ყავა მოგიტანე - თავზე მოულოდნელად დამადგა ქალდანი და მეც მაშინვე მოვწყდი ჩემს ფიქრებს.
- მადლობა - ოდნავ წამოვიწიე და ფინჯანი გამოვართვი - დაჯდები? - ვკითხე ჰამაკზე. პასუხი ისევ არ გამცა, მაშინვე ჩემკენ წამოვიდა და გვერდით დაიკავა ადგილი. ისევ ეს სიახლოვე, ისევ ეს სურნელი და ცეცხლი ჩემს ორგანიზმში.

- აქ კი ცდები, სათაო ოფისი საფრანგეთში აქვს და აქედან უძღვება, აქაურობას დაიკიდებს და წავა
- ხოოო, ჩაფიქრდა ლევანი ? მაშინ იმას მაინც მიხვდება რომ თბილისში ჩემთან არაფერი გაუვა.
- აღიარე რა გინდა ახლა, გევასა და მაგიტომ ვერ აიტანე უარი თუ სუფთა კარიერული აზარტია.

"ჩამქრალი ნაცრისფერი, სევდიანი თვალები, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ უსასრულო ჭაობისკენაა მიმართული.
ნაიარევი სხეული და დასახიჩრებულო გული, რომელიც კვლავ მხსნელს ეძებს, რომ ერთხელ და სამუდამოდ გაათავისუფლონ ტანჯვისაგან იგი."

ივნისის მზიანი დილა გათენდა. ჩვევად ჰქონდა, თუკი მეორე დღე საინტერესო მოვლენებით უნდა ყოფილიყო დატვირთული საძინებლის ფარდებს ყოველთვის ღიას ტოვებდა. მზიანი დღის შემთხვევაში გათენებისთანავე გაღვიძებოდა. გაღვიძებისას ყოველთვის გახედავდა საათს.

ბევრისგან გამიგია, რომ ცხოვრებაში ყველაფერი თამაშია!
შენ კი ის ობიექტი ხარ ,რომელსაც
უწევს ითამაშოს ამ თამაშის წესებით.
შემდეგ კი ყველაფერი გამარჯვებაზეა...სუსტებს სძულთ, ძლიერებს კი უყვართ!