.:4Love.Ge:.

- აქამდე ჩამოგაკითხავდი და შენც ძალით წამოგიყვანდი. ისე, ეს მიქელანჯელოსი ვინ არის?
-დავითი, - სიცილით გაეპასუხა მეგობარს და ხელმკლავი გამოსდო, - მამაჩემის მოურავია.

ხიბლა - მოთხრობა ან რომანი, რომელიც ბევრი ინტრიგით და ურთულესი იდეოლოგიებით შესდგება. ავტორს, ჯერ კიდევ წერის დაწყებამდე ორი თვით ადრე გაუჩნდა იდეა წერის და აქამდე ხვეწდა მის იდეას.

- ლომიძე აქ არ არის. - სწრაფად ჩაავლო თითები ნიკაპზე ბარნოვს და გაცხარებით დაეწაფა მის ბაგეებს. - გნახე როგორ ეტმასნებოდი კლუბში სრულიად უცხო მამაკაცს, შენი ყოფილი რომ არა იქვე დანებდებოდი, რა გჭირს მე ხომ უცხო არ ვარ. - სწრაფად დაუჭირა სახე და ისევ გაცხარებით დაეწაფა მის ტუჩებს.

ოთხი დღე ქუთაისის კლინიკურ საავადმყოფოში მწვავე ტოქსიკოზის დიაგნოზით გავატარე, რომელიც ნაწილობრივ ბენზინის ორთქლმა და ნაწილობრივ დიდი დოზის მორფინმა გამოიწვია, მართალია ეს სამედიცინო დაწესებულება ჩემში უნდობლობას აღძრავდა, იქ დასაქმებულ მედიცინის ყოველ მუშაკს ეჭვის თვალით ვუმზერდი, მაგრამ მირიან ტყეშელაშვილის დაჟინებით იძულებულ გავხდი, ადგილობრივ ექიმებს მივნდობოდი.

იტალიაში რამდენიმეწლიანი ცხოვრების შემდეგ საქართველოში ჩამოსული გოგონა შემთხვევით შეხვდება მშობლების მეგობრების შვილს, რომელიც გარეგნულად რადიკალური ცვლილების გამო, ვერ იცნობს და ერთი ღამის გასატარებლად მის გაცნობას მოინდომებს.

-დრო მჭირდება. მოგწერ და ვნახოთ კიდევ ერთმანეთი.
წამოვედი და სულ თავში მიტრიალებდა ის რაც მაშომ მითხრა, დაცემული ანგელოზი ხარ რომელიც ყველას უნდა მაგრამ არავინ იცნობს.
-რატომ დაცემული ანგელოზი?- ჩავიჩურჩულე მე.

მიყვარხარ.
-მიყვარხარ.
თითქმის ერთდროულად წამოიძახეს. სრულყოფილი ბედნიერება თუ არსებობს ალბათ ახლა გრძნობდნენ ისინი და ღმერთს მადლობას უხდიდნენ რომ ყველაფრის მიუხედავად ერთმანეთის ცხოვრებაში გამოჩნდნენ.

ეზოში გამოსულიყო....სიგაერტს მშვიდად და აუღელვებლად ეწეოდა,როდესაც ნაცნობ სილუეტს მოკრა თვალი....ლურჯი თვალები დალანდა....შავი თმა,რომელსაც ქარი უწეწავდა...შემდეგ სახის მოყვანილობას დააკვირდა...გაოცდა...დამუნჯდა...გულში რაღაც ჩხვლეტა იგრძნო....სიგარეტი იქვე ძირს დააგდო და გოგონასკენ წავიდა....ახლა უფრო კარგად დაინახა ნაცნობი...ჯერ ღიმილმა გადაურბინა სახეზე,შემდეგ გაკვირვება გამოესახა და როდესაც გოგოსგანაც იგრძნო საპასუხო მზერა ჩაახველა და უფრო მიუახლოვდა...

დაგემხაროთ? - მოულოდნელად არსაიდან გამოჩენილმა გოგონამ პროტოკოლით გაწერილი ღიმილით გახედა მოსიყვარულე წყვილს და როდესაც მის წინ მდგომ ქალში ცნობილი მხატვარი ამოიცნო, ხმამაღლა იკივლა, შემდეგ კი დახლს მიღმა უაზრო ხტუნვას მოჰყვა.

-ალბათ ამას არ უნდა გეუბნებოდე, ალბათ კი არა, ნამდვილად არ უნდა გეუბნებოდე და პირიქით მიტევებისკენ მოგიწოდებდე, რადგან ქრისტე სწორედ მიტევებას გვასწავლის, მაგრამ შენი სურვილიც სრულად მისაღებია ჩემთვის. რა ვქნა, ბოლომდე თავად ვერ მიპატიებია ჩემი ყოფილი ქმრისთვის.

ეს შენ მაბნევ ელენე, ვეღარ ვხვდები ჩემთან ყოფნა გინდა თუ არა, - ცხელი კოცნა დაუტოვა ყურის ქვეშ, - როცა მგონია, რომ ჩვენ შორის ყველაფერი დალაგდა, თითქოს იცვლები, - მაისურის შიგნიდან შეუცურა ხელი და ხერხემალს აუყვა.

ჩემი თითები რომ მის თითებს შეეხო ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და გული ამიჩქარდა
გიორგი ისე მელაპარაკებოდა,ისე მომმართავდა,თითქოს მთელი ცხოვრება ვიცნობდით ერთმანეთს,არადა რეალურად,ჩემზე არაფერი იცოდა,მაგალითად არ იცოდა რამდენი წლის ვიყავი,სად ვსწავლობდი,სად ვცხოვრობდი,არც ჩემი გვარი,არც ჩემი ნომერი იცოდა,არც ის იცოდა,რომ ვისთანც ერთადაც ახლა ხელჩაკიდებული მოდიოდა,მას შეყვარებული ჰყავდა,თან უკვე 3 წელია..

- მომეცი - გამოვართვი ცივი საფენი და შუბლთან დავადე. თმაზე მოვეფერე, ტუჩებში ვაკოცე გამწარებულმა.
- ძალიან ოფლიანი ვარ.
- მ*იდია, ერთად ვიბანაოთ - თავით მკერდზე მივიხუტე და ასე ვიხსედით კარგა ხანს.
- ღამით, დამესიზმრა, რომ მაგარი ნაბეგვი ვიყავი და ჭრილობებს მილოკავდი. - გამომიტყდა. - გადავიდეთ ვივისთან. - მახარა ღიმილით.

არვიცი საიდან შეიძლება ამ ისტორიის დაწყება, თუმცა რადგან უკვე დავიწყე... მოკლედ აგიხსნით როგორი ცხოვრებით ცხოვრობენ მდიდარი ოჯახის "გატუტუცებული" ქალიშვილები ან მეტწილად ვაჟები.

-სულ მთლად შეშლილხარ, მაგრამ რას ვიზამთ, - ხელი ჩაიქნია თედომ და ამჯერად კიბეზე გაჩერებულ მელანოს გაუღიმა, - არასდროს გამოირჩეოდა არც ზრდილობითა და არც თავაზიანობით. თუ რამე გაწყენინათ, ჩემგან მიიღეთ ბოდიში, თავადის ასულო, არაა ერეკლე ცუდი ბიჭი.