რომ ეს ციმციმი სულის
მორჩეს დასრულდეს მართლაც ....

მე დიდ ქალაქში გზები მერევა
და მარტოობის მაქვს მძაფრი განცდა.
ახლა წვიმების ამინდებია
და დიდ ქალაქში არა ღირს დაცდა....

დღეები გადის, მაგრამ ჩემთვის ისინი არაფერს ნიშნავენ. თითოეული წამი უბრალოდ გადის, რომელიც ქრება სივრცეში. არ ვიცი, რა მჭირს ის, ვარსებობ თუ ვცხოვრობ ვერ გამიგია. თითქოს არც არასდროს მიცხოვრია და არც ვაპირებ ცხოვრებას.

-სად მივდივართ?
-იქ, საიდანაც ყველაფერი დაიწყო
-ჩემს მოკვლას აპირებ?!
-არა

ბატონო, თქვენ ყოველ დილას ამდროს ყავას მადუღებინებდით და ვიფიქრე...
– ხოდა არ უნდა გეფიქრა, მე შენთვის არ მითხოვია ყავა ახლავე გადი აქედან.!- დაუყვირა და ხელი ჰკრა, რისგამოც ფინჯანი საწაყალ გოგოს მთლიანად ხელზე გადაესხა, შემდეგ კი ატირებული და შეშინებული გაიქცა.

მხოლოდ წამით და ისიც თითქმის მთვარის ფორმის ტუჩის კუთხეს ვეამბორე ნეტარებით..
წამი,
არადა,
საუკუნედ ამიფეთქა გულში ყველა ფერი.
ტკბილზე მეტად სასურველი იყო ეს ამბორი და შემდეგ შემონათებული კაბადონი..
-ბევრ თვალებში ჩამიხედავს ნანი,მაგრამ,მხოლოდ შენში ჩავიკარგე..

ჩემი სახელია ლილუ ყოველთვის აქტიური და კომუნიკაბელური ვიყავი, მაგრამ მაინც შინაგანი არასრულფასოვნების შეგრძნება და კომპლექსები მაწუხებდა.

ოჰ როგორ მიყვარს ჩემი ქალაქი
მეტროში რჯულის და გენის რევა,

მიტოვებული ადამიანები ყველაზე მეტად იტაჯებიან

რას აკეთებ ხელი გამიშვი ახლავე-აყვირდა ნიცა მაგრამ ვერ შეძლო მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ხელებისგან თავის დახსნა. მანქანაში

ხანდახან ვფიქრობ, რომ საკუთარი თავი მახრჩობს...

-გადაწყვიტე რას ირჩევ
-მაქვს კი არჩევის უფლება
-კი, აირჩიე, ან მე ვიქნები შენი ცხოვრების მეგზური, ან შენ იქნები ჩემი ცხოვრების მეგზური
-მეტი არჩევანი არაა
-მხოლოდ ეს ორი

- ჩემს გონებაში ნელ-ნელა ყალიბდებოდა გეგმა სახელად ‘’როგორ გადავარჩინოთ დუდა’’ ახლაც არ ვიცი რატომ დავიწყე ყველაფერი, იმის გამო რომ თამარი არ მომწონდა თუ იმის გამო რომ დუდა მომწონდა, თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს...

-კარგი, მაგრამ... რაღაც ხომ არ გავიწყდება.- უხერხულად შეიშმუშნა.
– რა მავიწყდება?
– ღმერთო ჩემო, ასე უნდა იდგე მიბრუნდი, რომ გამოვიცვალო.- წამოიძახა გოგონამ.
– კარგი, კარგი. ნუ ბრაზობ.- უთხრა და შებრუნდა.

თქვენს გარშემო ყველა გეტყვით, რომ პატიება სჯობს. არ დაუჯეროთ! პატიება დავიწყებაა რასაც რამდენიც არ უნდა მოინდომო ვერ დაივიწყებ. წარსული იგივე აწმყო და მომავალია უბრალოდ რაღაც შეცვლილი, რაღაც გააზრებული, რომ ეს ასე არ უნდა იყოს. შეგიძლია ებრძოლო მას. ცადო. დაივიწყო, მაგრამ ის მოუშორებელი პატარა და-ძმასავითა...