4Love.Ge 2008 წლიდან გთავაზობთ სასიყვარულო შინაარსის ისტორიებს, ჩანახატებს, ლექსებს და სხვა კატეგორიის სიახლეებს.

_შენი დედაც სანტა !_ ვიყვირე გაცოფებულმა . ხელი დავავლე ჩემს აბრდღვიალებულ ნაძვის ხეს ქეჩოში, თითქოს ყველაფერი მისი ბრალი იყო და სულ რიხირიხინით ჩავათრიე კიბეებზე. ფიქრებში ნაძვის ნაცვლად ბექას საყვარელს მივათრევდი ქოჩრით. სადარბაზოს კართან მივიტანე, პანჩური ამოვცხე და საცოდავმა ხემ პირდაპირ ქუჩაში მოადინა ზღართანი.

არასოდეს არ უნანია საყვარელ კაცთან გატარებული ღამეები და მერე მისგან სახსოვრად დარჩენილი შვილები.. რამდენჯერ ეცადა , როგორ გულით უნდოდა რომ მისგან თავი შორს დაეჭირა, მაგრამ ტვინს თუ რამეს უხერხებდა გული მისკენ გარბოდა. ბოლოს დაიღალა ბრძოლით და ჭიდილით , თავს უფლება მისცა ეკეთებინა ის რაც მთელი სულით და გულით უნდოდა..

-გამშორდები არა?-უკან დასახევი ადგილი არ დამიტოვა ისე ახლოს მოვიდა და ყურში ჩამჩურჩულა-სულ რო მამაშენის მაფიოზი სასტავი დამადგეს, ქვეყნის მთელი სპეცრაზმი, პოლიცია,ვინც გინდა ის, აი აქედან, აი ამ სახლიდან-თან ირგვლივ იყურებოდა და კედლებისკენ იშვერდა ხელებს-შენ ვერავინ წაგიყვანს მე თუ არ მომინდება.

თქვენც გესიზმრებათ ხოლმე კოშმარები? ალბათ ერთხელ მაინც ყველას გინახავთ კოშმარი. მაგრამ მე ხშირად ვხედავ, სულ ერთსა და იმავეს.:
რომ ცხელა საოცრად ცხელა. შუადღის პირდაპირი მზე კანს მწვავს. ვერც ვერსად დავემალები. ჩემი სახლის ორ ნაბიჯიან აივანზე ვზივარ. პატარა გამხდარ ხელებს სახეზე ვიფარებ. მაგრამ ვერ მშველიან...

- სასაცილოა აბა რა არის, -თვითონაც გაეღიმა, -ასეთ სიტუაციაში არასდროს ვყოფილვარ, გოგო რომელზეც ვგიჟდები მთხოვს რომ ერთად ვიცხოვროთ, მე კი შეშინებული ვეუბნები უარს...

ანას არაფერს დავუშავებ
-ვეღარ დაუშავებ!- შეუსწორა კახამ და მის დაჭმუჭნულ საყელოს ხელი გაუშვა, რადგან მთელი ეს დრო ურეაქციოდ იდგა მის წინ თორნიკე

-მე გავზარდე-უყოყმანოდ მიპასუხა-არ აქვს მნიშვნელობა მშობელი ბიოლოგიურია თუ არა. ალბათ მაგას უკვე შენც მიხვდებოდი. თუ საჭირო იქნება, შენ შვილსაც გაზრდის ის ვინც შენს გვერდით იქნება. კარგად აარჩიე პარტნიორი ევა, იმიტომ,რომ ახლა უკვე არა მარტო შენს თავზე აგებ პასუხს, არამედ მასზეც-მუცელზე დაადო ხელი.

ყოველთვის ადრეულ გაზაფხულზე ტყის პირზე ჩნდებოდა ხოლმე. შავ ნაბად მოცმული გიჟივით დააგელვებდა თეთრ ცხენს.

დილის 6 საათი, კარზე გამაყრუებელი ბრახუნი და მასპინძლის ნამძინარევი შეძახილი
-მოვიდვარ. რა ჯანდაბა ხდება?!-სტუმარი კარის გაღებისთანავე შეიჭრა სახლში და მისაღებში არსებულ ბარს მიადგა, სასმელი დაისხა და ერთ ყლუპად დალია- არ იტყვი რა მოხდა?
-ლაშა შარში ვარ ძმაო

- მოხვედი, რამაზ?
-აჩიკო ვარ, დედა.
-აჩიკო?
- ხო, დედა..
-რამაზი სად არის ?
-მამა შარშან გარდაიცვალა,დედა..- ძლივს ამოვთქვი.

ერთია , როცა რაიმეს ცხელ გულზე გაბედავ და სანამ ადრენალინი მოგყვება არც გეშინია, მეორე კი როცა მამაცობა გადაგივლის , დაღამდება და საკუთარ თავთან მარტო დარჩები. მერე შიშები წინა ფლანგზე მოდიან და იწყება ომი საკუთარ თავთან.
რაც არ უნდა ხმამაღლა ვიძახოთ, რომ ჩვენ არავის განვსჯით და არავის ცხოვრება არ გვაინტერესებს, სინამდვილეში ასე არაა. სხვების ცხოვრება ჩვენთვის უბრალოდ მორიგი ამბავია. ამბავი, რომელმაც ცოტა ხანს მიიპყრო ჩვენი ყურადღება

ნეტავ იცოდე,მე შენი კოცნა როგორ მაკლია,
უშენობა კი თავისთავად უკვე ნაკლია.
შენ რომ გიყურებ, იხატება ცაში ფერები.
და მალე მოდი,მე აქ დაგხვდები, მოგეფერები.

შენმა გამოჩენამ ჩემი ცხოვრება სრულიად შეცვალა იცი?- მოულოდნელად დაიწყო დანიელმა და უფრო მეტად მიმიკრა ზედ. შიშველ ზურგზე თბილი საბანი მიმაფარა და თავზე მაკოცა. - შენ დამანახვე რომ ქალები სხვადასხვანაირები ხართ. ყველა ერთ თარგზე არაა აჭრილი.. მუდამ ჩაკეტილი და უხეში ვიყავი.. ამაზე ახლაც ხუმრობენ ბიჭები . მაგრამ შენმა გამოჩენამ თითქოს მომალბო მართა. მივხვდი რომ განსაკუთრებულ ქალს განსაკუთრებული მიდგომა სჭირდება.. - გახსოვ

- მასე არ გამოგივა,
კიდევ ერთხელ თქვა და ანანოც უცებ გაღიზიანებული გასწორდა,
- რა ძალიან ჭკვიანი ხარ! სხვანაირად ტუჩებს მოიწმენდ?! ოკ