4Love.Ge 2008 წლიდან გთავაზობთ სასიყვარულო შინაარსის ისტორიებს, ჩანახატებს, ლექსებს და სხვა კატეგორიის სიახლეებს.

-მაპატიე.
-ხომ შეიძლება უბრალოდ დამელაპარაკო… მე ხომ გყავარ, რატომ იკლავ ყველა დარდს შენში.
-მაპატიე სესილია. - დანამული ლოყები შეუმშრალა, მერე კი ათრთოლებული ტუჩებით შეეხო ქალის დასველებულ ბაგეებს. ხერხემალში იგრძნო დავლილი ჟრუანტელი და თვალები ერთმანეთს მაგრად დააჭირა.

-ზევსმა? ვაჩეემ?_თვალები გაუდიდდა ნინის. -საიდან გაიგო?
-მან გიპოვა_მხრები აიჩეჩა გოგომ -ხო ასე დამაბარა სააბაზანოს კარი გასაკეთებელი მექნება, ბოდიშიო.

იმდენი ხანია, არავის არაფერი უჩუქებია ჩემთვის, რომ დილით, ჩემს თვალწინ საქარე მინაზე ყვავმა რომ დამასკლინტა

შენს გულში, სადღაც კუნჭულში ხომ გეყვარება?
მაგრამ ნატკენ გულს, უკვე სრულად არ ეწამლება !

ეს ამბავი არი გოგონაზე რონელსაც უღალატეს ოცნებები დაუმსხვრიეს უმოწყალოდ მოექცნენ მაგრამ მან შეძლო ფეხზე დადგომა და ცხოვრების გაგრძელება ყველას და მათ შორის საკუთარ თავსაც დაუმტკიცა რომ ძლიერია.

სახლში მოვდიოდი და თავში ათასნაირი ფიქრი მიტრიალებდა. იმდენად უცნაური იყო ჩემთვის დღევანდელი ამბავი, წამით ისიც ვიფიქრე სიზმარში ხომ არ ვარ-მეთქი. კართან გავჩერდი, გასაღებს ვეძებდი, არ ვიცოდი ზუსტად დედა სახლში იყო თუ არა. ჩანთაში რომ ჩავიხედე, კრემისფერ ხელსახოცს მოვკარი თვალი, მივხვდი რომ ვიბლიანისგან გამომყვა.

ისე დამდო ბრალი და ისე გამომიტანა განაჩენი, არც კი უკითხავს მე ვიყავი თუ არა... სხვა კანდიდატურა არც კი განუხილავს. დამნაშავეს ეძებდა და მე მიპოვა. წარმოუთქმელი სიტყვები და გამოუხატავი ემოციები მახრჩობს.

- ყველაფერს ჯანდაბამდე გზა ჰქონია, თუკი შენ ჩემთან არ იქნები. მიყვარხარ. უსაზღვროდ.
მაპატიე, რომ ჩემს თავს მაშინ შენი უსიტყვობა ვაპატიე და ისე მარტო შეგატოვე ტკივილები, დღეს ათი წლით დაბერებულ ჩემს საყვარელ ქალს ვუყურებ.

დრო ზღაპრად გადაიქცა და მასთან ერთად გატარებული წუთები სამოთხედ!
მე ის შემიყვარდა და მას მე. ახალიწელი ერთად დავგეგმეთ.გვინდოდა ერთად შევხვედროდით და ერთმანეთი დაგვბედებოდა, სამარადისოთ.
ოცდახუთისთვის შობის დღეს,მასთან დამპატიჟა.

დღესდღეობით,ჩვენს ქვეყანაში უამრავი ღარიბი ადამიანი ცხოვრობს.ოჯახები რომლებსაც არ აქვთ საკმარისი რესურსები:ფული,სამსახური,რომ ოჯახი არჩინონ..

შუადღეა, სულ მალე პირველი საათი გახდება, მე ისევ ვწევარ და ფიქრებში დაკარგული ჩემი ხელით მოხატულ ჭერს ვუცქერ, მერე ვდგები ზლოზინით თვალის გარშემო წყალს ვისვამ და ვცდილობ რაც შეიძლება მეტჯერ დავამთქნარო, როგორც იქნა სასაუზმოდ ვჯდები, უკაცრავად საათს შევხედე და მგონი საღამოა. დიახ უკვე ექსი საათია, დრო წამზომივით სწრაფად გარბის ვერაფერს ვასწრებ, ისევ ვწვები და ვიძინებ.

მოხუცო მისანო, დიდო ჯადოქარო - უწევდა ვარსკვლავი ხმას
დილით რომ იშვება მეფის ყრმა პაწია, ბედი რას უმზადებს მას?!
თუმც გულში ჩაუდევთ გაგება უთქმელის, კეთილი გული აქვს მეფეს,
იქნება დღეგრძელი, ლამაზი, მზეგრძელი ტახტის მომავალი მეფე..

ვინაიდან არასოდეს დამიგეგმავს დღე და ყოველთვის სპონტანურობით გამოვირჩევი, მეორე დღეს წარმოდგენაც არ მქონდა რას გავაკეთებდი. რა იქნებოდა ისეთი რითაც დაგაინტერესებდით, რაც თქვენში ემოციებს გამოიწვევდა და ჩემს რელურ სახეს კიდევ უფრო ცხადად დაგანახებდათ. ახლა კი მოგიყვებით ჩემს ისტორიას, გამიწიეთ მეგზურობა!

ხანდახან ფიქრობ და ხვდები რომ ყველაფერი ესე რომ არ დასრულებულიყო ესე ლამაზად და ასე შესანიშნავად სხვანაირად როგორ იქნებოდა? როგორ გაგრძელდებოდა ჩემი ცხოვრება ან მისი ცხოვრება და ყველაზე ცუდი თუ კარგი თქვენ განსაჯეთ იცით რა არის თქვენ თავზე კი არ ფიქრობ უფრო მასზე, თუ როგორ გააგრძელებდა ის თქვენ გარეშე არსებობას, როგორი იქნებოდა წლების მერე ვისთან იქნებოდა..?