.:4Love.Ge:.

თითქოს ჩემსა და შენ შორის ხმაგაუმტარი მინაა, რომლის იქეთაც ხმა არ ისმის. არ გესმის ჩემი, ელანა. მხოლოდ შენ არ გესმის ჩემი და შენ არ ხარ ღირსი, რომ მე გყავდე.
საკუთარი თავი უარყავი, კახპავ და ახლა სხვებისგან ეძებ ნუგეშს.

თათამ თვალები ნელა გაახილა,რადგან ჯერჯერობით სამარისებური სიჩუმე იყო. ჯერ გიგას გაფართოებული თვალები მოხვდა და მერე ლევანს გახედა,რომელიც გიგას მიმართულებით იყურებოდა და სახეზე არანაირი ემოცია არ ეწერა
-ოღონდ ახლა არ იყვიროს,ღმერთო,ოღონდ ახლა არა-ფიქრობდა თათა და გული ძალიან სწრაფად უცემდა .

აღარაფერი ორი ნაჭერი
ყავა დამისხი..ტორტი დაჭერი
გვერდით მომიჯექ სულში ჩაგხედო
შენ ხომ ეს გული ორად გაჭერი

-მომისმინე, ბარბარესთან ახლოს რომ გნახო ხომ იცი რისი გამკეთებელი ვარ, არ გირჩევ ჩემთან გადამტერებას.
-ასე რატომ ღელავ მასზე, გიყვარს ხომ, გიყვარს მაგრამ ვერ ხვდები ან იქნებ და არ აღიარებ.-ეშმაკური მზერა მიანათა გეგას.

- კარგად რომ ხარ უკვე გასაგებია.. სად ხარ?- კითხვა იმდენად მოულოდნელი იყო შინაარს ვერ მივხვდი
- სახლში...- გაკვირვებული პასუხი
- ეს ისე ინსტიქტურად... ანუ ჩვენი შეხვედრის მიზეზიც კარგად არის
- კი ბატონო... შენ ასე ინტერესდები ყველა თქვენს სავადმყოფიში პაციენტით ?- ვატყობდი მიუხედავად ვერ დანახვისა „ვეტყლარჭებოდი“ როგორც ქეთი იტყოდა ამ შემთხვევაშ
- არა ყველათ არა..

მთელი დღე დავდიოდი თბილისის ქუჩებში, მოჩვენებასავით. საღამოს კი გავუდექი სახლის გზას, ძალიან არმინდოდა, თუმცა სხვა გზა არ მქონდა. კართან სანდრო დამხვდა
-ბარბარე
-გაიწიე, მინდა სახლში შევიდე
-მინდა მომისმინო
-არ მაინტერესებს, უკვე საკმარისი მოვისმინე და ვნახე

ჩემთვის არ არსებობს ადამიანი, რომლისთვისაც შემიხედავს და არ დავფიქრებულვარ მის ცხოვრებაზე. სად ცხოვრობს, როგორ, რა ახარებს, რა პრობლემები აქვს…ხშირად გამიხედავს ფანჯრიდან შორს, სხვისი ფანჯრისაკენ და მიფიქრია მათი ოჯახური იდილიის შესახებ…ბლეიკის თვალებში გაცნობიდანვე ვხედავდი ჩვენი მომავლის ნაპერწკლებს, სამწუხაროდ ნაკლებად ჩემს მომავალში.

დადიანების საგვარეულო შტოს გამგრძელებელი ერთადერთი მემკვიდრე,ეჟენი დადიანი.თბილისის მახლობლად,კიკეთში დიდ სამ სართულიან სახლში ცხოვრობდა,არ გაგიკვირდეთ ისინი ხომ თავადები იყვნენ და შესაფერისი სამყოფელი სჭირდებოდათ.

-საყვარელი სიყვარული რაღაა
-საყვარელი სიყვარულია , შენ ხარ სიყვარული - ქეთოს სანამ ეფერებოდა ბავშვები ეზოში გაიქცნენ და სიმშვიდის რამდენიმე წამიც დასრულდა .
ბედნიერებას რა ფერი აქვს? სიყვარულის ფერი ...საყვარელი სიყვარულის ფერი

და ეს გზა მიყვარს,
ნუ მომბაძავ
ეს ჩემი გზაა ...
ეს ჩემი გზაა,
ჩემი ხმა
და
ჩემი სულია.

გაიღვიძა ბუნებამ,
ტყეს ფოთლები გასცვივდა
ჩემი გული თითქოს კი არა, ყინულივით გაცივდა.
მზე ჩავიდა... ირგვლივ მოეფინა სინათლე თბილი,
ხიდან მოწყდა ფოთოლი,
მიწას მიბარდა ვით ბალიში რბილი.

_ელენე, ვინ არის? - კორიდორში თიკო გამოვიდა.
ბუჩუკურმა გაფართოებული თვალებით შეხედა მეგობარს. პასუხი სახეზე ეწერა. თიკომ ყრუდ შეკივლა და პირზე აიფარა ხელი.
_კართან გიგა დგას.- უთხრა ოთახში მყოფთ, ფერწასულმა თიკომ.
_ღმერთო შენ გვიშველე. - ფეხზე წამოიშალა ყველა და კორიდორში გამოვიდნენ.

მანუე მიენდო მელკორნს,რადგან მასში არანაირი ბოროტება არ იყო და ვერ ხედავდა მის სიავეს,რადგან იცოდა რომ მელკორნი ილუვატარის თავდაპირველ განზრახვაში მისგან არაფრით განსხვავდებოდა

-20დეკემბერს.
-აჰამ ქალბატონო...
-ქალბატონოს გარეშე სოფი.
-სოფი მოკლედ თუ გადავწყვეტი რომ აი ამ ადამიანს გავყვე ცოლად გაგაგებინებთ, და კაბასაც როგორმე ავარჩევ.

ცოტა ხანს თვალებში უყურებდა, შემდეგ ნელა მიუახლოვდა, ხელი მუცელზე მოხვია და მხარზე აკოცა.