.:4Love.Ge:.

დრიმი ცდილობს გამონახოს გზა იმისთვის რომ უკანასკნელად გაესაუბროს ჯორჯს, მოუბოდიშოს მას და ამცნობოს რომ საფრთხეშია. ისინი კვლავ პოულობენ დამაკავშირებელ რგოლს, თუმცა ამჟამად არა დროით, არამედ სიკვდილით არიან დანცალკევებულები ერთმანეთისგან!

-როგორც საურმედ დატოვებული გზა,ისე მოჩანს ბილიკები საფლავებს შორის. ნეტავ,ჩემი ურემი როდის გაივლის რწევა-რწევით,ამ გზაზე..

პროლოგი
-ხომ იცი ნეა რომ მასთან ვერ იქნები, არ შეგიძლია. სულ რომ არაფერი ერთმანეთს ცოცხლად შეჭამთ.
-გეყოფა ანანო გეყოფა. ეს ჩემი ცხოვრებაა გასაგებია? ყელში ამოხვედით ყველა ვინც თვლით რომ საშინლად მოვიქეცი როცა ის შემიყვარდა.

პირველად რომ აიყვანა ბავშვი ხელში მაშინ ჯერ კიდევ სხვისი შვილი ეგონა, უცნობი ადამიანების ნაწილი რომელსაც ეფერებოდა და ისე სწავლობდა მის ჯანმრთელობას. შემდეგ მის გადასარჩენად იბრძოლა, მიიღო დარტყმა , გაიგო ვინაობა და ლადოს ნაწილი არ დათმო.

უდაბნოს ხმალი....
მზის პირველი სხივები ათბობდნენ გალავნის გაყი- ნულ კედლებს, როდესაც კარიბჭემ ღრიალით იწყო გა- ღება. თეთრი უდაბნოდან იმ წამს შემოვარდა გაყინული სუსხი, ამოიკივლა და ქალაქის ქვაფენილიან ქუჩებს მოედო.
ჩემთვის კარგად ნაცნობი სიცივეა

ოთახში დაბრუნებულმა ფუნთუშებს ხელი დაავლო და საგულდაგულოდ ჩააწყო პლასტმასის კონტეინერში მათთვის საგზლად გასატნევად. გაზქურაზე შემოდგმულ ჩაიდანს ცეცხლი აუნთო, თერმოსები ჩამოალაგა და მზრუნველად მიიხედა მაგიდის ზედაპირზე, გადაჯვერედინებულ მკლავებზე თავჩამოდებულ გოგოს, გაფართოებული გუგები კარისკენ რომ წაეღო

რაც რაიმე ვიცი,ვიცი... რომ არ ვიცი საიდან ვიცი !!!
ამიტომ მოვრჩი ლაყბობას.
არაფრის არ მეშინია.
აღარ მეძინება !
მომაშორეთ,მომაშორეთ...
აღარაფერს მოვაწერ ხელს !

-იცოდი? ლოლიპოპის წუწნისას ჩვენსავე ნერწყვს რომ ვყლაპავთ?-
ამის თქმა არ მინდოდა.
გაეცინა.ძაან გაეცინა.
მეც გამეცინა.
ჩემკენ გადმოწეული ტუჩებზე მომეკრო და თქვა-კიდევ ბევრი მსგავსი ფატქის მოსმენა მინდა შენგან კატო..

ერთიდან,ათის თქმამდე,
თვალდახუჭული ისევ იქ ვარ,
სიმწვანეში ჩარგულ ძველისძველ სახლში და,გასაღებს ვარგებ სამყაროს კარს..
სიმშვიდე მოდის..

- ფეხსაცმელს მტვერი დაედო, დროა გამოიყენო.
- უკვე მაგ ფეხსაცმელებზე ვდგავარ და ისე გელაპარაკები, შენს სიცოცხლეს გეფიცები.

- ჯეისს თმაში თითები შეუცურა, თვალდახუჭული მიჰყვა კოცნებით მის ყელს, ტუჩებამდე მიაღწია, თვალი გაახილა და ცისფერის მაგივრად შავი თვალების ელვარებას რომ შეეჩეხა სახე შეეცვალა ...

- პასუხი ისედაც იცი , უბრალოდ არ მინდა, რომ შენი ცოლი ვიყო.
- მაგაზე მეტად არასდროს არაფერი გდომებია , ორივ ვიცით- გულწრფელად გაეღიმა.

პროლოგი
-ხომ იცი ნეა რომ მასთან ვერ იქნები, არ შეგიძლია. სულ რომ არაფერი ერთმანეთს ცოცხლად შეჭამთ.
-გეყოფა ანანო გეყოფა. ეს ჩემი ცხოვრებაა გასაგებია? ყელში ამოხვედით ყველა ვინც თვლით რომ საშინლად მოვიქეცი როცა ის შემიყვარდა.

-ისევ აგატირე?
-ისევ ბედნიერებისგან ,დე ...შენ მე მხოლოდ ბედნიერებას მჩუქნი . თითოეული შენი ნაბიჯი ჩემი სუნთქვის წყაროა და მე შენთან ვარ , ნებისმიერ გზაზე გამოგყვები . შენ არ უნდა გეშინოდეს , წამიც არ დაკარგო . მთავარი ხართ თქვენ, შენ და ის სხვა, დანარჩენი მეორეხარისხოვანია

მე ვცხოვრიბ იქ სადაცა
არ ცორვობს უფალი
მე ვცხოვრობ იქ სადაც
ფულია მკურნალი