მაქსი:
უკვე ერთი კვირაა რაც ბრაზილიაში ორი ოჯახი ვისვენებთ.ბრაზილიაში დასვენება ყოველთვის რაღაც აღუწერლად სასიამოვნოდ და მხიარულად მიმაჩნდა,სულ ერთი იყო ვიქნებოდი შეყვარებული თუ არა.მაგრამ ახლა არაფერი იქცევს ჩემს ყურადღებას,არც ჩემი მშობლები,ოჯახი,სწავლა,კარიერა არც ის ნახევრად შიშველი გოგო თვალებით რომ მჭამს,ალბათ სადარდებელი რომ არაფერი მქონდეს ხვალ დილას ჩემს ნომერში გაეღვიძებოდა.ცხოვრებაში ვერასდროს წარმოვიდგენდი რომ ამას ვიტყოდი მაგრამ მაგის თავიც არ მაავს.მე მხოლოდ ერთი რამ მადარდებს,ჩემი გოგო ! მისი უნიკალურად წყეული უნარების გამო მთელი თავის ქალა ეწვის, ტვინის უჯრედები უვე იმდენად დიდ ენერგიას უხარჯავენ რომ შვიდი კილო დაიკლო,ფერწასულია,უპეები მუდმივად ჩაშავებული აქვს,ძალაც აღარაფლის აქვს.უნდა რომ უქმეები არ ჩაგვაშხამოს ცდილობს იცუმროს ან გაიღიმოს მაინც მაგრამ მაგის ძალაც არ ააქვს.რაც უფრო სუსტდება ის მით უფრო ფიცხი და აუტანელი ვხდები,ყველას უმიზეზოდ ვეჩხუბები,წუხელ ბარიდან გამოსულმა სამი ბიჭი სასტიკად ვცემე,შეიძლებოდა სხვა დროს ერთი შემეგინებინა იდიოტური საქციელისთვის და გვერდი ამეარა,მაგრამ იმ დღეს ვერ შევძელი.რონალდოს ადრიანა ყველა სპეციალისტთან დაყავს ვისი ნდობაც შეიძლება,რთულია როცა ავად ხარ და თან იმის გეშინია რომ ვიღაც ნაბიჭვრები შენი უნარების დასაბყრობად მოვლიან.
-მაქს წამო ბილიარდი მეთამაშე !
-წადი მამაშენს სთხოვე.
-ძია მაქს მიდი რა მამა ვიღაც გოგოეს ელაპარაკება.
-მაშინ სხვა ვინმეს სთხოვე.
-მე გეთამაშები.
-ადრიანა ?!არ ხარ ვალდებული გადაუვლის სიჯიუტე.
-არა, წამოდი პიტი ვითამაშოთ.
ჩემი პატარა ბიძაშვილი ენას მიგდებს და ადრიანას მიყვება,ის კი ამ სიცხეში გრძელ კაბაშია გამოწყობილი და ძლივს მიჩანჩალებს,ალბათ ბილიარდის ჯოხი რომ აწიოს ბურთზე დასარტყამად ძალა აღარ დარჩება.ჰო და მეც მივყვები.თამაში პიტიმ დაიწყო მისი რეზულტატით თუ ვიმსჯელებთ ალბათ ეს ძალა გამოცლილი გოგოც კი მოუგებს.ახლა კი ადრიანას ჯერი დადგე მინდა მივიდე და დავეხმარო სანამ მივალ კი უკვე 4 ბურთი უკვე კალათაში იყო,ცოტა გონებაც დაძაბა და დანარჩენი ბურთებიჩ კიის (ჯოხის) დაუხმარებლად სასურველი მიმართულებით გააგორა.
-აი ეს მესმის ამას როგორ აკეთებ ადრი?!
-მე გავჩერდი, მე შევძელი გაკონტროლება! უცებ აღტაცებულმა წამოიძახა ადრიანამ,და ჩემსგენ წამოვიდა ჩასახუტებლად.
-აბა რა შენ ყველაფერს შეძლებ ოღონდ არ დაგავიწყდეს რომ ქუჩაში ვართ და ისედაც ყურადღებას იქცევ.'და თან რაც შეიძლებოდა მაგრად ვიკრავდი გულში,საერთოდ არ მინდოდა რომ გამეშვა მაგრამ,როგორც ყოველთვის როდრიგო დაგვადგა თავზე'
-რა მოხდა ? რამ გაგახარათ ასე ?
-მამა მე გაკონტროლება შევძელი წარმოგიდგენია ?
ელ ამბავი ყველას ახარებდა ადრიანა შეძლებდა მისი უნარის გაკონტროლებას. აქამდე ეს უნდარი მის წინააღმდეგ იყო ახლა კი მის იარაღად იქცევა. მეც მიხაროდა.ადრიანა გაძლიერებულ კვებაძე გადავიყვანეთ.
ერთხელ ჩვენი საყვარელი პიცერიიდან ვბრუნდებოდით სანაპიროზე როდესაც ჩვენ წინ შავმა ფურგონმა ჩაიქროლა იქედან კი ნაცნობი სახე დავინახე რომელიც მე მიყურებდა და თან გულა ამოსკვნილი ტიროდა.მე რამდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი,ადრიანა მეკითხებოდა ვინ იყო ის ქალი და როდესაც მის სახეს დავხედე გამახსენდა როდრიგოს ცოლი,ბავშვობაში ხანდახან მიყვარდებოდა კიდეც ისეთი ლამაზი იყო ახლა მივხვდი ვის მაგონებდა სულ ადრიანა.უცებ გაკვირვებულმა ადრიანას ვკითხე
-მანქანის სერია გახსოვს ?
-კი მგონი ,კი
-მიდი ჩაიწერე
-კარგი,ვინ იყო ?
-მისმინე სახლში მივიდეთ კარგი ?
სახლში როდრიგო დავიმარტოხელე და ამ ამბავის მოყოლა დავეწყე,უარყოფდა შეუძლებელია ალბათ მოგეჩვენაო და თან გულამოსკვნილი ტიროდა.როდრიგო მაინც ვერ დავარწმუნე ვერაფრით მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი ვინც დავინახე.ასე რომ მე თვითონ დავიწყე გამოძიება.ჯერ მეგობრების მეშვეობით გავარკვიე მანქანის ნომერი ვის სახელზე იყო იგი ვიღაც პიტერ ფინი იყო სადაც მისი მისამართი იყო მითითებული.მაშინვე ჩემს მეგობარს დავურეკე და ვუთხარი რაზეც მქონდა ეჭვი ,ვიცოდი რომ ლანაც ტელეპატი იყო და ეჭვი მის ეკსპლუატაციაზე მქონდა.საღამოს ყველა ერთად აივანზე შევიკრიბეთ რომელიც პირდაპირ სანაპიროზე გადიოდა.
-რას იტყვი მიშელ მარსელი მოგენატრა ?
-კი მაქს, მაგრამ აქ დიდი სიამოვნებით დავრჩებოდი!
-ხო აქაურობა მართლაც ძალიან ლამაზია,მაგრამ ზღვაში ერთხელაც არ დამრთეთ ბანაობის უფლება.
-ადრიანა ნუ წუწუნებ,ხომ გითხარი იქ იმდენი ხალხია,იქნებ ვერ შეძლო თავის შეკავება?!
-კარგი რა მამა იცი რა რთულია როცა ძღვას სულ ათიოდე მეტრში უყურებდე და მასთან მიახლოების საშუალებასაც არ გაძლევნენ?!
-ძალიან სახიფათოა ,ამაზე ნუ ვიკამათებთ.
-კარგი ზღვაზე ბევრი ხალხია. სახლის უკან აუზთან მაინც რატომ არ მიშვებთ?
-რატომ და წყალთან სახიფათოა ისს... ძალიან ....
ყველა ამ ფრაზის გამოთქმისას მე მიყურებდა ამ დროს მივხვდი და გულიანად გამეცინა.
-ღმერთო როდი!ამისთვის შურს ვიზიებ.
ამ დროს ზღვას გავხედე სრულიად ჩუმი და მარტოსული იყო ,გავექანე და ადრიანა ხელში ატაცებული ზღვაში შევვარდი,ალბათ როდრიგო ან გამწარდებოდა ან ჩვენთან ერთად დაიწყებდა ბანაობას.
მართალი ვიყავი ყველა ჩვენ გამოგყვა და მთვარის შუქით განათებულ მარტოსულ ზღვას სიხარულის ელფერი შევძინეთ.
-ადრიანა ტანსაცმელი გაგიფუჭდება გაიხადე და სანაპიროზე დავტოვოთ.



-მაქს ახლა თავყბას გაგიერთიანებ,ადრიანა წადი და საცურაო კოსტუმი ჩაიცვი.
-მე ის უკვე მაცვია
-აჰა,ესეიგი დაგეგმილი გქონდათ ხომ ?
-არა,მამა!
ამ დროს ცოტა წამოწითლდა.სიტუაციის გასანეიტრალებლად შეჯიბრი შევთავაზე, რაც შემეძლო ნელა მივცურავდი რომ ჩემზე გასწრებაში არ გადაღლილიყო მაგრამ როგორც შევატყვე ალბათ რომც ძალიან მეცადა მაინც გამასწყებდა,ნამდვილი ქალთევზასაით იყო.
-ასე ცურვა სად ისწავლე ?
-მე და სემი ცურვაზე დავდიოდით,მაგრამ მერე მე ბალეტმა დამაინტერესა.
-ბალეტმა ?!
-ჰო რა იყო ?
-არაფერი.შემთხვევით ტანვარჯიშმაც ხომ არა ?
-ტანვარჯიშზე მგონი ორი წლიდან დავდივარ.
-ღმერთო! ადრიანა მე რა ვიფულისხმე და შენ რა იფიქრე, რა გულუბრყვილო ხარ!
-რა იგულისხმე ?!
-მემგონი თუ ჩავუღრმავდებით ვიჩხუბებთ,შმახსენე შენ რამდენის გახდი ?
-ცხრამეტის.
-ოო,მაგას კიდე არაუშავს.
-რა იყო ისე მელაპარაკები თითქოს ბავშვი ვიყო შენზე ორი წლით ვარ უმცროსი.
-საქმე მაგაში კი არაა,შენი გულახდილობით ამტკიცებ რომ ჯერ კიდევ პატარა ბავშვივით ხარ.
ადრიანა არ შემეკამათა და გამიკვირდა კიდეც,ადრე გოგოებს ასეთ ნამიოკებს რომ ვურტყამდი თუ საწოლში არა უხერხულშუ მაინც ვარდებოდნენ.მან კი საერთოდ ვერ მიმიხვდა.ცოტა ხანში ყველა სახლში ვიჯექით ნაბანავები და თბილად ჩაცმულები.გადავწყვიტე რომ დღეს ადრე დავიძინებდი და ხვალ დილით ადრე როდესაც სანაპიროზე ხალხმრავლობა არ იქნებოდა ადრიანასთან ერთად ვიბანავებდი.როდესაც საწოლში ჩავწექი რამდენიმე წუთის შემდეგ,ფანჯარა გაიღო და შავებში ჩაცმული ადრიანა შემოძვრა ჩემს ოთახში.
-რას აკეთებ,მოგენატრე?!
-ახლა მისმინე მაქს რაიჩანდრ.მეორეჯერ როდესაც მამაჩემის თანდასწრებით ჩემს ელასტიურობაზე დაიტყებ საუბარს სახეს გაგილამაზებ!
-ო,ეს მუქარაა?მე კი ვდარდობდი რომ ასეთი გამოუცდელი იყავი თავი პედოფილი მეგონა.
-ნუ მაბრაზებ თორემ ინანებ!იცი ერთხელ შენი ბიძაშვილიც მეტენებოდა როდესაც ბიუსტგალეტერის ჩაცმა დავიწყე სკოლაში.
-მერე?
-მერე ის გავუკეთე რისი გაკეთებაც ახლა მინდა შენთვის.
-რა?
და ამ დროს ადრიანამ ჯიბიდან სემის ფოტო ამოიღო და თან ნაღვლიანი ღიმილით მიყურებდა მე.იმ ფოტოზე სემი თვალებ ჩალურჟებული იცინოდა და ერთი კბილი გატეხილი ჰქონდა.სიცილისგან პანიკებში ჩავვარდი.მაგრამ როდესაც ადრიანა გაბრაზებული მიყურებდა ვერ მოვითმინე და მის საკოცნად წამოვხტი.
-დამშვიდდი ?
ის ხმას არ მცემდა უბრალოდ ჩახუდებული იყო ჩემზე და ოდნავ ირხეოდა.ამ დროს გამახსენდა რომ საწოლში სულ შიშველი ვიძინებდი მითუმეტეს ამ სიცხეში.
-ადრიანა?
-ჰო.
და თვალებში ამომხედა მან
-იცი,რომ ახლა ღამის 2 საათია?
-მერე რა?
შენ შიშველ ბიჭს ეხუტები წარმოიდგინე ვინმემ რომ შემოაღოს კარი მაგალითად ჩემმა პატარა ბიძაშვილმა,ყველას მოდებს მერეც ასეთი თავდაჯერებული იქნები ?
-ალბათ შემრცხ... მოიცა რა თქვი ?


და თავის გათავისუფლება სცადა მაგრამ მე მაინც არ გავუშვებდი ასე დიდხანს შევყევით და დილით ალბათ ყველაზე ტკბილი სურვილიც შესრულებული მქონდა.მაგრამ ეს სიტკბოება მალე ადრიანას პანიკამ შეცვალა.
-ღმერთო!რა მეშველება ნამდვილი იდიოტი ვარ!სახლში როგორ დავბრუნდე? როდრიგოს რა ვუთხრა?
-დამშვიდდი! მე აქ ვარ უკანა კარიდან გაგაპარებ და შეგაპარებ კიდეც,ჩაიცვი სახლში რომ მიხვალ გამოიცვალე და საბანაოდ წავიდეთ.
ადრიანას სახლში შეპარების მისია წარმატებით შევასრულე.ალბათ ოცი გოგო მაინც მყოლია ყველანაირი გადაჭარბების გარეშე სკოლაშიც და უნივერსიტეტშიც გოგოები არ მაკლდა ისევე როგორც ფული.ბევრჯერ მიფიქრია რომ მამიკოს ბიჭი ვიყავი და ფულს უაზროთ ვხარჯავდი გოგოებს კი ვიყენებდი ამაზე ჩემი თავი ხშირად გამიკიცხავს ხოლმე,თუმცა მაინც ასე ვთვლიდი რომ სექსი ბედნიერების წყარო იყო ,გამოდის მე აქამდე არ მცოდნია რა იყო ბედნიერება რადგან კარგი სექსის რეცეპრი სიყვარულია.ადრიანა კი პირიქით რაღაც უხერხულად და არაკომპორტულად იყო ჩემთან ვცდილობდი რომ მისთვის ამეხსნა რამდენს ნიშნავდა ჩემთვის ამდნი ლამაზი სიტყვა არასდროს არ მითქვამს გოგოსთვის მაგრამ ეს ალბათ პირველი ჯერის შემდეგ რეაქციაა.რაც უფრო გადიოდა დრო მით უფრო მენდობოდა როდრიგოც და მით უფრო უყვარდებოდათ ჩემს ოჯახს ადრიანა.ასე რომ დაგვნიშნეს და ნიუ-იორკში ერთად დავიწყეთ ცხოვრება.ალბათ ბევრმა ვერ გაგვიგო რატომ არ დავქორწინდით მეც არ მესმოდა რა განსხვავება იყო გათხოვილსა და დანიშნულში თუ მაინც ერთად ვცხოვრობდით?ადრიანა ოქსფორდში ზუსტი მეცნიერების ფაკულტეტზე სწავლობდა,მე კი ვაგრძელებდი მამაჩემის ერთ-ერთი კომპანიის წარმართვას.მეც ვსწავობდი სამედიცინოზე თვითონაც არ ვიცი რატომ გადავწყვიტე რომ მედიცინის ყველა სფერო უნდა მცოდნოდა,მაგრამ მერე მივხვდი რომ ექიმი მაინც არ გავხდებოდი და დროის ტყულად ფლანგვას შევეშვი და ფულის გაკეთება დავიწყე მითუმეტეს მქონდა იმის ფუფუნება რომ აწყობილი საქმე გამეგრძელებინა ასე რომ პარალელურად ბიზნეს სკოლაში დავდივარ.სახლში საღამოობით ვბრუნდები მაგრამ მაინც შემიძლია ვთქვა რომ ერთ ერთი საუკეთესო წყვილი ვართ ,ვერ გეტყვით რომ არ ვჩხუბობთ , მაგრამ შერიგების უებარი მეთოდი ვიცი თუ ქალი ყვირის და ისტერიკებს გიმართავს უბრალოდ აკოცე ისეთივე გაშმაგებით როგორიც მისი მოკვლა გინდა ან შებორკვა.

მაგრამ ჩვენი ჩხუბი ზარალის გარეშე მაინც არ მთავრდებოდა რომ არაფერი ვთქვათ სახლძე ჩვენც ვზარალდებოდით ადრიან სილურჯეებს იღებდა ხოლო მე კი მისი წყალობით ყველაფერი მეყრებოდა თავზე.ასე რომ ასე მხიარულად ვცხოვრობდით.