როდ ქალბატონი მიშელის სახლი გაურკვევლობამ მოიცვა.ადრიანას ტელეპატიური გაუკონტროლებელი შეტევები დღე და დღე უფრო უმძაფრდებოდა.მისტერ სილვამ სავისი შევილის სახლში დაბრუნება მოინდომა,რითაც ადრიანას დამატებითი სტრესი დაემატა. მიშელმა ადრიანას ყველაფერი უამბო მის წარსულზე,დედაზე რომელიც შეშლილი მეცნიერების მსხვერპლი გახდა, იმ მექნიერთა ჯგუფზე რომლებიც მსგავს ადამიანებს აგროვებდნენ.მაგრამ იყო ერთი რამ უფრო სწორად ვიღაც,ვინც ამ რთულ და გაუგებარ პერიოდში ყველაზე მეტად ედგა გვერდით მიშელსა და ადრიანას.
შავმა ფერარმა უკვე მუდმივი ადგილი დაიკავა მიშელის სახლის წინ,ხოლო მაქსმა კი მისაღებ ოთახში. დილის ცხრიდან დაღამებამდე
ხანდახან მომდევნო დილამდეც.
-მამაშენი მომდევნო სამშაბათს ჩამოგაკითხავს მხოლოდ ორი კვირით წახვალ მხოლოდ ორი კვირით.-განერვიულებული ამბობდა მიშელი.
- არ მინდა მასთან წასვლა,ამდენი ხანი არც კი დაურეკავს ჩემთვის
საერთოდ თუ მყავდა ისიც არ ვიცოდი.
- მისმინე ადრიანა მე თვითონ ჩამოგაკითხავ ბრაზილიაში ორი კვირის შემდეგ,მას უნდა გაუგო ის შენზე ფიქრობდა !
- რათქმაუნდა, რაღაც არ ეტყობოდა !
- ქალბატონებო რომ ჩავერთო თქვენს საუბარში იმედია თავს არ წამაჭამთ-ჩაერთო მაქსი,მაგრამ ადრიანას შებღვირებაზე ცოტახნით გაჩუმდა შემდეგ კი ისევ განაგრძო...
-მისმინეთ გუსტავო მაგარი კაცია,მე მჯერა რომ თვითონაც გრძნობს თავს დამნაშავედ.
- უნდა იგრძნოს კიდეც !- მკვახეთ დაამატა ადრიანამ
-შენ რა მწარე ყოფილხარ-დაუმატა მისებური ღიმილით მაქსმა და ადრიანაც განიარაღდა.
აი მოვიდა ის სამშაბათი , მანამდე ყველამ ბევრი რამის დამტვრევა მოასწრო, ყველას საგონებელი ახლა ადრიანა იყო,რომელსაც შეტევების შემდეგ ძალა ერთმეოდა და უგონოდ ერთი დღეც კი იწვა მის საწოლში.
-მაქს მადლობა რომ დღესაც მოხვედი! - უმადლიერა კარებში შემოსულ მაქს მიშელმა.
-რისი მადლობა სიტუაცია უნდა განვმუხტო, თანაც არ მინდა თვითფრინავზე დამაგვიანდეს, ისე თქვენც იგივეს გირჩევთ.
- ო,არა შენ სხვანაირად გამიგე ადრიანას მამამისთან ერთად ვუშვებ,მე არ მივყვები.
-ხოდა ტყულად ,ტყუილად მიდით და ჩაალაგეთ ყველაფერი.
- არა მაქს მე სასტუმროც არ დამიჯავშნია!
- არც არის საჭირო ჩვენთან დარჩები -მიუგო მაქსიზ ზურგიდან გამოჭყეტილმა ლინამ.
-ლინა შენც მიდიხარ?!
- ო,არ მკითხო მთელი რაიჩანდრების იმპერია,იაშმა როდრიგოს გვერდით სახლი იქირავა ასე რომ ყველა ერთად ვიქნებით.
-არც კი ვიცი სახლში ვინ დავტოვო ?!
- მე დავუძახებ ჩემს ბიჭებს და სიგნალიზაციას დააყენებენ.ჩაერთო მაქსი.
ამ დროს კიბეზე ,თვალებ ჩალურჯებული,გაფითრებული ადრიანა გამოჩნდა,სახეზედაც მოწყენილი გამომეტყველება ჰქონდა თუმცა ლინას დანახვამ გაღიმება აიძულა.სახლის წინ კი ყვითელი ტაქსი გაჩერდა,მალევე კი ღია გარში ახალგაზრდა სიმპათიურმა მამაკაცმა შემოაბიჯა.პირველად მაქსი შერჩა ხელში და დიდი ხნის მეგობარივით გადაეხვია მხიარულად,თუმცა მაინც ეტყობოდა რომ ძალიან ნერვიულობდა.შემდეგ ლინა და მიშელი მოინახულა და მიშელს უბრძანა ჩანთა ჩაელაგებინა.მერე კიბის თავთან დამდგარი გოგო დაინახა და უნებლიედ ცრამლები წასკდა თვალებიდან,უნდოდა მისულიყო ჩახუტებოდა მაგრამ ვერ მიდიოდა.ადრიანამ კი საპირისპირო გადატყვიტა კიბეზე როგორაც შეეძლო ისეთი ჩქარი ნაბიჯებით დიწყი ჩასვლა ბოლო ორზე მაინც წაბორძიკდა და დაეცა.
თუმცა საკუთარ თავზე გაეცინა წამოდგა და მამას ჩაეხუტა.
როდესაც ორივე მორჩა ტირილს.



მაშინ მაქსმა "სიტუაციის განმუხტისთვის" ადრიანას ჩაცმულობა გააკრიტიკა.
- ადრიანა ჩვენ ბრაზილიაში მივფრინავთ და არა ალიასკაზე.
-ძალიან მცივა ! ყველა თბილი ტანსაცმელი ჩავალაგე.
-შენ კარგად ხარ 42 გრადუსში ამ სვიტერით როგორ გაჩერდები ?
-მცივა მეთქი! ჩაიჩურჩულა ადრიანამ.
-კარგი რომ ჩავალთ მე აგირჩევ ტანსაცმელებს.
-ო,არა მაქს შენ ვინმე სხვას აურჩიე ტანსაცმელები როგორც გჩვევია ხოლმე წინა გოგოც მახსოვს ტანსაცმელებს რომ ურჩევდი- სიცილით დაამატა როდრიგომ და თან მისი ქალიშვილი ჩაიხუტა.
-რა იყო ცუდათ ეცვა ?! გაიხუმრა მაქსმა
-მოსიარულე ვიაგრა იყო.
-მე არ ვიცოდი თქვენ თუ ასეთი მასხარ... ხუმარები იყავით-დაამატა ადრიანამ.
-ადრი,მხოლოდ ერთი სათხოვარი მექნება შენთან ამას ტანსაცმელი არ აარჩევიო და მის წითელ იაგუარში არ ჩაჯდე.
-მას უკვე ფერარი ყავს.
-არა შენ იმ წითელ იაგუარში არ ჩაჯდე და ვინმე კარგი მეგობარი გოგო თუ გყავს არც ის არ ჩაუჯინო.
-ამიერიდან სულ იმ წითელი იაგუარით ვივლი .დაუმატა მაქსმა
ამ დროს კიბეებზე მიშელი გამოჩნდა ტანზე მომდგარი მოკლე კაბით და უზარმაზარი შლაპით ფეხზე კი მაღალ ქუსლიანი საზაფხულო ფეხსაცმელი ეცვა.
-ვაუ ! წაიჩურჩულა მაქსმა